De December feestdagen en een Roadtrip langs de North Coast van NSW

De feestdagen zijn weer achter de rug en ook wij hebben ze hier allemaal meegepakt. Sinterklaas is namelijk ook nog langsgekomen in Sydney! Verder is mijn zusje Daniëlle op bezoek geweest voor 2,5 week en hebben we met elkaar een Roadtrip gedaan langs de kust ten Noorden van Sydney.

Begin December hebben we een weekendje gepland met 5 van onze Nederlandse vrienden hier. We wilden namelijk maar al te graag Sinterklaas vieren. We besloten om met z’n allen een huis te huren aan de kust van de Central Coast en daar een dobbelspel met cadeautjes te gaan doen.  Het was een huis met een grote tuin en een grote overdekte veranda met een mega BBQ. Dat kwam mooi uit, konden we lekker de hele avond buiten zitten. Om het echt als Sinterklaas te laten voelen hadden we natuurlijk pepernoten, chocolade letters en taaitaai geregeld en zelfs nog een videobooschap van Sint zelf kunnen zien. Een vriend van ons uit Nederland had namelijk net een nieuw Sinterklaas pak gekocht, dus die hadden we gevraagd om wat in te spreken. Overdag brengen we de dag door op het strand en daarna gaan we aan de borrel met BBQ. Na de BBQ gaat het dobbelspel er fanatiek aan toe. Het was een geslaagde avond en als verassing kwamen we nog 3 possums op bezoek in de tuin. De possums waren op zoek naar eten, dan kunnen we ze vast ook wel voeren! Misschien lusten possums ook wel pepernoten, we kunnen het in ieder geval proberen. Possums eten namelijk alles en wij hadden ons al rond gegeten. Hij vind het lekker en komt maar al te graag een paar extra halen. Super schattige beestjes die possums. Hier in Australië denken ze daar alleen anders over… Ze nestelen zich maar al te graag in auto’s en daken. De steenmarters van Australië zeg maar. De volgende ochtend sluiten we het weekend af met een uitgebreid ontbijt buiten de deur ergens op een terras en rijden vervolgens weer naar huis terug.

De dagen daarna moet er nog hard gewerkt worden tot en met de kerst is het erg druk. Veel kerstparty’s en alle laatste loodjes op werk moeten geregeld worden. Ik heb nog een ”Oriëntatie Week” met Lachlan, het jongetje dat ik begeleid op de pre-school en moet voor alle kinderen van de Afterschoolcare een soort van poster/fotoframe maken als kleinigheidje voor de kerst en herinnering van het afgelopen jaar. Dat was nog een behoorlijke klus, waar ook veel van mijn eigen tijd in is gaan zitten, gelukkig waren ze er allemaal erg blij mee! Het voordeel van al die drukke dagen is dat de dagen voorbij zijn gevlogen en het zo kerst was. Op zaterdag 24 December is mijn zusje aangekomen om ruim twee weken hier te blijven en ook Cornelis heeft 2 weken vrij. Tijd om te relaxen en leuke dingen te gaan doen dus!

Kerst zonder familie en in de zon voelt voor mij nog steeds niet echt als kerst aan. We besluiten dan ook om niet te uitgebreid te koken voor 3 personen, maar om te genieten van het mooie weer. Dat resulteerde uiteindelijk in een zelfgemaakte courgette soep met een pizza op kerst avond en een BBQ op eerste kerstdag. Als activiteit van de dag gaan we op 1e kerstdag naar Taronga Zoo. We hadden namelijk bedacht dat het hier waarschijnlijk niet al te druk zou zijn, omdat iedereen kerst aan het vieren is. Daar hadden we ook gelijk in, maar we waren even vergeten dat Sydney natuurlijk ook een stad is voor toeristen, dus drie keer raden waar het hele park vol mee zat, inderdaad Toeristen! Over het algemeen zijn dit veelal Aziaten en Indiërs, dat was nu ook het geval. Gelukkig is de Zoo vrij groot en konden we redelijk het park door komen. In de Zoo heb je één van de mooiste uitzicht punten op de hele stad, dus de CBD, Harbour bridge en Opera House, daar hebben we een paar mooie plaatjes van kunnen schieten. Verder hebben we eindelijk de platypus (vogelbekdier) goed kunnen bekijken, de vorige keren dat we er waren zat hij elke keer in zijn holletje. ’s Avonds crashen we op de bank en kijken onder het genot van de zelfgemaakte courget soep en een pizza de traditionele All You Need Is Love Kerstspecial. Heerlijk.

Op Boxing Day (tweede kerstdag) gaan we met een paar vrienden van hier naar een zeilboot race kijken, de van Sydney to Hobart (Tasmanië) race. Ze varen dan vanuit de Sydney harbour de oceaan op. Ik moet zeggen dat ik me er niet al te veel van voorstelde, maar het zag er toch best spectaculair uit. Mooi om te zien hoe hard die boten gaan als ze eenmaal de volle wind in de zeilen hebben op zee. Nadat de boten uit het zicht zijn verdwenen doen we een uitgebreide BBQ lunch bij vrienden van vrienden in de tuin. Daarna sluiten we de avond af met een drankje bij de opera bar. De kerstdagen zijn weer achter de rug, nog 1 feestdag te gaan. Oud en nieuw, daar kijken we toch het meeste naar uit hier. We hebben met 21 Nederlanders kaarten voor Luna Park gekocht. Luna Park is een soort kermis attractie park naast de Harbour bridge, een top locatie dus. De deuren gaan daar vanaf een uur of 7 open, dus besluiten we om iedereen bij ons thuis uit te nodigen voor een BBQ in de tuin als een soort van pre-party. Geen idee of daar 21 mensen in passen, maar we gaan het zien. Ook heb ik Daniëlle oliebollen mix mee laten nemen en hebben de afgelopen 3 dagen zelfs bitterballen gemaakt! Een echt Hollands oud en nieuw feest, maar dan in de zomer. Top dus. Maar voordat het zover is, moet er nog van alles worden ingeslagen en we hebben nog een uitje naar de Blue Mountains op het programma staan. Vorig jaar hebben we de toeristen route gedaan samen met m’n ouders, dit jaar willen we een ander stuk doen. Het is een wandeling die al lang op ons programma staat, maar die we nog steeds niet gedaan hebben. We gaan met de trein naar Wentworth falls en lopen vanaf daar via de “Charles Darwin Walk” naar de waterval van Wentworth Falls, vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over de hele vallei en de waterval zelf. Daarna vervolgen we onze tocht met de “Under the Cliff Walk”, een mooie wandeling langs de kliffen en soms letterlijk onder de klif door. Uiteindelijk komen we aan bij een restaurantje waar we onszelf hebben getrakteerd op een ijskoud drankje en een lunch. Het was uiteindelijk toch nog wel een flinke wandeling met veel klimmen en dalen en met zo’n 30 graden is dat nog best pittig. Daarna besluiten we nog een klein stukje verder te lopen en komen we nog een grote skink tegen. Die hadden we nog niet vaak in het wild gezien. Daarna hadden we er wel genoeg van en hebben we de trein richting huis weer gepakt.

Op 30 December slaan we de laatste boodschappen in en zijn we zo goed als klaar voor de oudejaarsmiddag party. De volgende dag beginnen we met alles klaar zetten en er moeten natuurlijk oliebollen worden gebakken!  Daniëlle wilde nog wat souvenirs kopen en daarom zijn we ’s ochtends ook nog even bij Paddy’s Markt langs gegaan. Dat is een grote overdekte markt met allemaal meuk, letterlijk meuk. Zoveel troep heb je nog nooit bij elkaar gezien haha, maar je kan er wel mooie souvenirs scoren. Als we weer thuis zijn beginnen we met het oliebollen bakken met natuurlijk de top 2000 aan op de achtergrond. Rond een uur of 2 komen de eerste mensen binnen gedruppeld en kan het feest gaan beginnen. We hebben veel te veel eten en er wordt goed gedronken. Iedereen past precies in de tuin en het is een erg geslaagde middag. Rond een uur of half 8 pakken we met z’n allen de bus richting Luna Park. Die buschauffeur zou wel gedacht hebben, wat is dit nou weer. Met een hele Hollandse invasie wordt de bus omgetoverd in een Hollands meezing festijn. Na de bus moeten we nog een stukje in de trein en komen we aan bij Luna Park. Overal is het mega druk en het is dan ook lastig om elkaar niet uit het oog te verliezen. Alle attracties zijn open en je mag overal gratis in. Leuk is dat, maar niet als het hele park vol mensen is met wachtrijen van meer dan een uur voor een klein achtbaantje. Die hebben we dan ook maar overgeslagen. We zijn nog wel met z’n allen in de octopus geweest, maar dat stelde ook niet veel voor. Daarna besloten we om een goede plek te claimen om het vuurwerk te zien. We vinden uiteindelijk een top plek, vooraan bij het hek met een mooi uitzicht. Dat we nog 1,5 uur moesten wachten tot middernacht maakte ons niet uit. We zijn lekker op de grond gaan zitten met een drankje erbij, helemaal prima. Dan is het eindelijk zover, inmiddels is er een zee van mensen achter ons ontstaan, het is 12 uur! Het vuurwerk is echt prachtig, met als hoogte punt de waterval van vuurwerk dat van de Harbour Bridge af stroomt. Na de vuurwerk show drinken we nog wat en maken nog een paar danspasje, maar rond een uur of 2 ’s nachts was het mooi geweest, tijd om naar bed te gaan.

Het nieuwe jaar beginnen we weer ouderwets met een hangover. Gelukkig hadden we daar een hele dag voor uitgetrokken. Op 2 januari vertrekken we met de auto richting het noorden van Sydney. Onze eerste stop is Port Stephens. Het is een grote landtong zo’n 2,5 uur rijden van Sydney en staat bekend om de stranden, natuur en 35 km lang gebied met zandduinen. Ook leven er Koala’s en heeft het gebied 2 national parken, Tilligerry National Park en Tomaree National Park. Onderweg naar Port Stephens stoppen we nog bij Morisset Park  ergens bij Lake Macquarie. Er schijnen daar veel kangoeroes te zitten en dat wilden we mijn zusje niet onthouden. Dan hebben we ze in ieder geval al vast gezien, want in Sydney zelf kom je ze niet tegen. We komen uit bij een of ander psychiatrisch ziekenhuis met een groot grasveld en we zijn helaas niet de enige. Hele groepen met Indische en Chinese toeristen hadden kennelijk ook van deze plek gehoord. Met zakken vol met voedsel staan ze omcirkeld om alle kangoeroes heen. Tja, dit was niet helemaal wat we er van verwacht hadden. Gelukkig vinden we uiteindelijk nog een paar kangoeroes waar nog niemand om heen stond, maar dat duurde niet lang voordat al die andere mensen dat in de smiezen kregen. Maar goed, we hebben ze gezien, in alle soorten en maten, dus Daniëlle was al tevreden. Op naar Port Stephens. We hebben daar een huisje gehuurd ergens in een gebied waar het niet al te toeristisch is en vlakbij de koala’s zou moeten zijn. Het huisje is klein en heet de 2 dogs cottages. In snap nu ook waarom, het is een honden vriendelijk huisje. Wanneer we de deur open doen komen de natte honden aroma’s je tegemoet. Overal in het huisje liggen honden accessoires en zelfs een mand vol met honden tijdschriften. Nou heb ik niks tegen honden, ik vind ze zelfs harstikke leuk, maar dit ging wel een beetje te ver…  Het is inmiddels al een uur of 4 en we besluiten dat we nog wel op zoek konden gaan naar de koala’s. We moeten hiervoor naar de Tilligerry Habitat, een klein stukje moerassig gebied wat aan Tilligerry National Park vast zit. Er schijnen hier ook veel verschillende vogels te zitten en de omgeving zelf schijnt ook erg mooi te zijn. Wanneer we er aankomen ziet het er nogal uitgestorven uit. We lopen het park in en dan spreekt een vrouw ons aan, “are you looking for the Koala?”, dus wij, YES! Ze vertelt ons dat er zo’n 100 meter verder op één in de boom zit. Mooi zo, daar gaan we naar toe. We vinden hem snel en hij is goed te zien. Soms zitten ze namelijk hoog in de boom of zijn ze helemaal in elkaar gekropen omdat ze zo ongeveer de hele dag liggen te slapen. We schieten een paar foto’s en gaan dan verder het park in. Misschien vinden we er nog wel eentje. Het is een mooi gebied, we zien nog honderden vogels, maar geen koala’s meer. Gelukkig hebben we er in ieder geval één gezien. Beter iets dan niets. Na een geslaagde eerste dag koken we zelf een simpele maaltijd in ons hondenhuisje en gaan we lekker op tijd ons bed in, morgen hebben we namelijk weer een druk programma.

Vandaag staan er 4 dingen op het programma, we willen naar de zandduinen, een hike naar een top van Tomaree Mountain maken, Daniëlle wil graag met roggen en haaien zwemmen en we willen de dag afsluiten met nog een bezoekje aan de Tilligerry Habitat. Wie weet vinden we vandaag nog wel een andere koala. We beginnen bij de zandduinen. We rijden naar het zogenaamde “foto punt” op de kaart. Wanneer we er aankomen blijkt dit het verzamelpunt te zijn van alle activiteiten die je daar kan doen. Bussen vol met Aziatische toeristen worden hier afgeleverd om te gaan sandboarden van een duin. In de verte zie je ze allemaal van boven naar beneden gaan en weer omhoog lopen. Verder kon je ook een rondje op een kameel maken of zelf met je 4-wheeldrive de duinen door crossen. Het foto punt was redelijk, je kon de zandduinen mooi zien liggen, maar met al die toeristen op de voorgrond besluiten we een klein stukje verder te rijden en te voet een stuk van de duinen te verkennen. Gelukkig waren hier geen toeristen bussen en konden we op ons dooie gemak de duinen beklimmen. Het is eigenlijk een soort van mini woestijn, wel mooi om een keer te zien. We schieten een paar foto’s, genieten van het uitzicht en mijn zusje rolt voor de grap nog de berg af en gaan dan door naar onze volgende bestemming, het beklimmen van de Tomaree Mountain. Vrienden van ons hadden dit afgelopen week gedaan en die zeiden dat we dat absoluut moesten gaan doen. Dus wij de berg op. Het was een kleine klim maar absoluut de moeite waard! Vanaf de top van de berg heb je een prachtig uitzicht over de hele baai. Veel groen, blauw water en witte stranden, wat zorgt voor mooie beelden. Na onze berg beklimming hebben we trek gekregen en besluiten in een klein dorpje verderop te gaan lunchen. Na de lunch gaan we door naar Irukandji een soort mini Zoo met alleen maar haaien en roggen. Hier kan je zwemmen met grote sting rays en haaien. Nou hebben wij de roggen al in het wild gezien op onze trip naar Jervis Bay, dus besluiten wij niet met ze het water in te gaan. Besparen we ook weer een paar centen. Daniëlle wilde het wel graag doen dus die hijst zich in een super charmante wetsuit en gaat het water in. Wij mogen de roggen voeren vanaf de kant, wat op zich ook nog wel leuk was. Uiteindelijk zijn wij nog de enige mensen in het park en vraagt Daniëlle of ze ook met de roggen kan knuffelen, maar dan de grote roggen. Ja hoor zegt dat vrouwtje van de zoo, dus die lokt zo’n mega rog met een vis richting mijn zusje die op een soort van bankje in het water zit. Dat beest weegt 180 kilo dus Daniëlle werd zo van d’r bankje afgeknuffeld haha. Inmiddels is het alweer een uurtje of 5 en besluiten we eerst een kleine borrel te doen bij het huisje en dan tijdens zonsondergang nog een keer naar de Tilligerry Habitat toe te gaan. Dan hebben we namelijk de meeste kans om nog een koala te spotten en de vogels zijn dan ook het beste te zien. We lopen eerst naar de boom waar de koala gisteren in zat, maar die was natuurlijk verdwenen. Daarna lopen we de hele boardwalk af, komen wel 10! kingfishers (ijsvogels) tegen, een aantal eastern rosella’s (een kleurrijk papagaaitje), heel veel Lorikeets, galah’s, cockatoos en op het strand zitten duizenden kleine krabbetjes die in legers over het strand heen en weer bewegen. Helaas hebben we geen koala’s meer kunnen vinden. Na deze lang dag zijn we allemaal kapot en kruipen dan ook vroeg ons bed in. Morgen staat ons weer een lange autorit te wachten. Eindbestemming is Bellingen.

Bellingen is ruim 4 uur rijden vanaf waar we nu zijn. Het ligt een stuk het binnenland in ter hoogte van Coffs Harbour. We besluiten onderweg te stoppen bij Port Macquarie en daar naar de koala hospital toe te gaan. Hier mag je gratis naar binnen en daar zien we sowieso wel een paar van die beesten. Het stelt niet veel voor. We zien een paar koala’s die allemaal besmet zijn met Chlamydia. Best zielig eigenlijk, de meeste zijn namelijk daardoor blind geworden. We vragen nog aan de mensen daar of er een mogelijkheid is om ze hier nog ergens in het wild te zien zijn, maar daar krijgen we maar een vaag antwoord op. Ze zeggen: “Ja die kan je overal zien, maar dan moet je wel geluk hebben…”. Daar hebben we dus niks aan. We rijden verder naar een cafétje aan het water, eten een stuk taart met een drankje en gaan door naar Bellingen. Bellingen is een schattig dorpje wat in een bergachtig gebied ligt aan de Waterfall Way. De Waterfall Way is 185km lange weg door een aantal tropische regenwouden en zoals de naam al beschrijft, een paar grote watervallen. Wij brengen de nacht door in Bellingen en gaan morgen naar één van de regenwouden. We hebben een schattig hotel wat midden in het centrumpje ligt. De kamers zijn boven en beneden is het een soort pub en restaurant. Het is simpel en stoffig, maar prima voor 1 nacht. Bellingen is ook het thuis van een grote kolonie flying foxes. Deze leven op Bellingen Island, een klein moerassig gebied aan de Bellingen river. Nadat we onze spullen hebben gedropt lopen we daar naar toe. Als we er aankomen is het pad erdoor heen afgesloten. Jammer want ik had ze wel van dichtbij willen zien. We bekijken ze dan maar van een afstandje en net als we op het punt staan om weer weg te gaan komt er een vrouw naar ons toe die zegt dat we prima over het pad kunnen lopen. Ze schijnt zelf een vrijwilligster te zijn van het gebied hier en vertelt dat ze gister nog helemaal naar beneden is gelopen en dat het goed te doen was. Wij lopen alleen op onze slippers maar besluiten toch een poging te wagen. Alles is dicht begroeid maar we kunnen de vleermuizen goed zien en dichtbij ook! Wanneer we door een soort nattig grasje lopen zeg ik: “Pas op voor bloedzuigers, die houden wel van een warm klam grasje”. Daniëlle denkt dat ik een grapje maak, maar 2 seconden later begint ze panisch heen en weer te springen en heeft ze een bloedzuiger op haar voet zitten, haha! Ik trap het beest van haar af, gelukkig had hij zichzelf nog niet vastgezogen. Bloedzuigers doen geen kwaad, maar ze zien er gewoon smerig uit en doordat ze een soort bloed verdunnend spul in je spugen gaat het extreem bloeden als je ze van je af haalt. Irritant dus. We maken snel een paar foto’s en besluiten maar weer richting hotel te gaan. We rennen door het natte gras zo snel mogelijk weer omhoog, niemand heeft meer een bloedzuiger op zich gehad en we kunnen met een gerust hart een drankje doen. Ons hotel blijkt ’s avonds een hotspot te zijn om een hapje te eten. Dus we konden mooi daar aanschuiven voor een hapje en een drankje. Na het eten bekijken we de vleermuizen die met z’n duizenden tegelijk wegvliegen na zonsondergang. Ze gaan op jacht naar eten gedurende de nacht. Daarna spelen we nog een potje ticket-to-ride en gaan naar bed.

De volgende dag hebben we weer een druk programma, we willen naar Dorrigo National Park een oud regenwoud en daarna door naar Coffs Harbour waar we ook nog wat willen gaan ondernemen. Het enige wat vandaag tegen zit is het weer. Ze voorspellen namelijk de hele dag regen. Gelukkig is het niet koud en besluiten we om toch maar het regenwoud in te gaan. We bezoeken eerst het visitorspoint om te kijken welke wandeling we willen gaan doen. Bij het visitorspoint is ook een kleine wandeling met een soort skywalk met een uitzichtpunt. De skywalk was letterlijk een skywalk, je liep in één grote mist wolk. Het uitzicht was grijs en grauw, kortom er viel niks te zien. We komen er achter dat er 2 watervallen te zien zijn waar je langs kan lopen. Bij eentje kan je ook achter de waterval langs lopen, dat lijkt ons wel wat. Gelukkig waren we wel voorbereid op slecht weer, dus met schoenen, regenjas en een paraplu zijn we het woud ingetrokken. Ik moet zeggen dat het wel wat heeft zo’n woud met allemaal mist. Een mysterieus sfeertje hing er. De bomen waren huizen hoog en er was heel veel groen en water. Op de heen weg moeten we een groot stuk naar beneden lopen en komen dan uit bij een soort hangbrug met uitzicht op de waterval. Wanneer ik op die brug sta voel ik ineens wat over mijn scheen kruipen, ja hoor een bloedzuiger! Ik ben nog op tijd en kan hem van me af trappen met behulp van een paraplu. Ik check m’n andere been ook maar voor de zekerheid en er blijkt nog één op m’n schoen te zitten. Wat een nare k-u-t-beesten. Ze bewegen ook heel raar, als een soort van spiraal die je vroeger van de trap kon laten lopen, zo bewegen ze zich voort. Daniëlle was al naar beneden richting waterval gelopen en zit ons uit te lachen, want ook Cornelis heeft er één te pakken. Die beesten zijn nogal hardnekkig en lastig van je af te krijgen namelijk. Daniëlle besluit zichzelf ook maar te bekijken en ontdekt dat ze er zelf ook één heeft hij zit vast op haar schoen. Als ze haar schoen uit doet, ontdekt ze er nog één, maar deze zit vastgezogen op haar voet! Panisch begint ze heen en weer te trappen met haar voet en schreeuwt: “haal dat beest van me af!!!” Eigenlijk moet je ze met een aansteker wegbranden of zout op ze strooien, maar dat hadden we natuurlijk niet bij ons. Ik besluit hem maar van haar voet af te trappen en met succes. Dan begint het bloed eruit te stromen, heerlijk zo midden in het regenwoud in de regen. We willen nog maar één ding en dat is zo snel mogelijk weg hier. Daniëlle doet haar schoenen aan en trekt haar veters extra strak aan. We laten nog iemand een foto van ons maken achter de waterval en ik denk dat we nog nooit zo snel een berg omhoog zijn gelopen. Onderweg worden we nog een paar keer aangevallen door bloedzuigers, maar gelukkig hebben we elke aanval overleefd! We rijden terug naar Bellingen en drinken daar nog een koffie om even bij te komen van ons regenwoud avontuur. Dan is het nog een uurtje rijden naar Coffs Harbour. Het regent nog steeds als we daar aankomen. We slapen vannacht in een simpel Motel. We besluiten om daar eerst eens uitgebreid te gaan bekijken wat er allemaal te beleven valt in Coffs Harbour en misschien is het over een uur ook wel droog. Één ding wist ik al wel en dat is dat ik naar het Look At Me Mow Headland wilde. Dit had ik thuis in Sydney al opgezocht. Het is een mooi strand met een grote met gras begroeide heuvel, waar een populatie grey kangaroos leven. Dat moet wel voor mooie plaatjes zorgen. Na een uur wordt het inderdaad droog en komt de zon er zelfs even door. Mooi zo, dan moeten we nu wat gaan ondernemen. Look At Me Now Headland is zo’n 15 minuten rijden van Coffs Harbour. Dus dat willen we sowieso gaan doen. We besluiten eerst naar Muttonbird Island te gaan, één van de highlights van Coffs Harbour. Het is een eiland wat met een klein pad vast zit aan het vaste land. Op het eiland wonen honderden muttonbirds. Tijdens de wintermaanden is dit ook een perfecte spot om walvissen te spotten, maar die zitten er nu helaas niet. Misschien hebben we nog wel kans om een paar dolfijnen te zien. Het eiland zelf zit vol met gaten waar de muttonbirds hun nesten in maken. Veel van de gaten die we tegen komen zijn leeg, maar we zien ook nog nesten met een ei en een vogel er in. Bovenop het eiland heb je een mooie view over Coffs Harbour. Het was dus wel de moeite waard om te bezoeken. Na Muttonbird Island rijden we naar Look At Me Now. Er zijn nauwelijks mensen daar en het is een prachtige omgeving. Op de parkeerplaats spotten we al de eerste kangoeroes en een redneckwallaby. Die hadden we nog nooit eerder gezien! In de verte zie je ook al kangoeroes zitten op de groene heuvel. We lopen vanaf het strand de heuvel op. We hebben geluk want de zon komt weer door, waardoor je prachtige luchten krijgt. Donkere regen wolken met een knal blauwe zee. Boven op de heuvel zit een hele groep. Een groot mannetje bewaakt de kudde en er is vrouwtje met een super schattige joey uit haar buidel hangend. Zo schattig had ik het nog niet gezien en dan met die super mooie omgeving erom heen. We bekijken de kangoeroes en genieten van wat we zien. Dol enthousiast schieten we flink wat foto’s en lopen daarna weer terug naar de auto. Net op tijd want we zitten nog geen minuut en het begint weer te regenen. Ondanks het slechte weer hebben we toch nog geluk gehad met wat zon in de middag en was het wederom een geslaagde dag. ’s Avonds eten we een lekkere Indiase curry bij de buren van ons Motel en gaan moe maar voldaan ons bedje in.

De volgende ochtend staan we vroeg op en het regent alweer. We gaan zo snel mogelijk weg hier. Onze volgende bestemming is op de weg terug naar Sydney. We gaan naar Forster een badplaatsje bij the great lakes. Onderweg regent het zo hard dat je af en toe nauwelijks wat kunt zien. Gelukkig wordt het na een uur rijden droger. Onderweg doen we nog een pauze bij Dooragan National Park. Je kan hier omhoog rijden met de auto en hebt dan een uitzicht over de hele baai ten noorden van Port Macquarie. We eten daar ons eigen gesmeerde broodje op en gaan dan door naar Forster. Forster ligt aan Wallis Lake. Wallis Lake staat bekend om zijn mooi heldere blauwe water en er leven veel dolfijnen. Wallis Lake komt uiteindelijk uit in de Oceaan. Op dat punt ligt het plaatsje Forster. Elke avond komen hier de dolfijnen naar de uitmonding richting de oceaan gezwommen om op zee te jagen naar vis. Wanneer we aankomen bij ons Motel besluiten we eerst een rondje te lopen om de boel te verkennen. We wilden graag een bootje huren tot aan het einde van de middag, want in Forster schijnt gelukkig wel de zon en we wilden op zoek naar dolfijnen. Helaas kon je maar tot 4 uur een boot huren, jammer want het was al een uur of 3 namelijk. Voor een uurtje gaan we geen boot meer huren. Dus het boot vaar plan hebben we verplaatst naar morgen. We maken ons rondje af naar de uitmonding van Wallis Lake naar de oceaan en komen onderweg super veel pelikanen tegen. Er zijn hier veel toeristen die komen om te vissen, die pelikanen weten dat maar al te goed en lopen bij elke visser te schooien naar eten. Wel grappig om te zien. Na ons rondje wandelen hebben we onszelf getrakteerd op een hapje en een drankje in de zon op het terras. Wanneer de zon onder begint te gaan lopen we richting de uitmonding naar de oceaan om de dolfijnen te kunnen zien. Het duurde even en we hadden al bijna de moet opgegeven, maar dan komen ze toch. In kleine groepjes tegelijk zwemmen ze richting de zee. Sommige blijven hangen aan het begin van het meer. Het ziet er mooi uit met de onder gaande zon en oranje kleurende luchten. De volgende dag staan we redelijk op tijd op om een bootje te regelen, helaas is het weer niet zo mooi meer als gister en zou er af en toe een klein buitje over komen waaien. Gelukkig hebben ze bootjes met een dakje. We huren er één voor 3 uur, dat leek ons wel lang genoeg. Na een uur varen hebben we nog geen dolfijn gezien, we besluiten maar ergens aan te leggen bij een eilandje en een duik in het water te nemen. Daarna varen we nog een rondje, geen dolfijn gezien, maar wel een grote visarend met een vis in zijn klauwen. Dat hadden we nog nooit van zo dichtbij gezien. Hij vloog bijna tegen m’n hoofd aan omdat de vis nogal groot was en heen en weer spartelde kon hij hem moeilijk onder controle houden. Helaas dus geen dolfijnen van dichtbij gevonden, maar de arend maakte veel goed. Wanneer we de boot weer inleveren loopt er een pelikaan de winkel in. Dat was een grappig gezicht, de tent waar de boot hadden gehuurd was namelijk ook een viswinkel. Net als al die andere pelikanen weet deze dat hij hier wel om een visje kan vragen en loopt dus dood leuk de winkel binnen. Na ons boottochtje is het mooi geweest. We gaan terug naar Sydney. Onderweg naar huis doen we net als vroeger een tussenstop bij de McDonalds en na zo’n 3 uur rijden zijn we weer thuis.

Het is inmiddels zondag en Daniëlle heeft nog 1 dag in Sydney voordat ze weer terug vliegt naar Nederland. We brengen de dag door op het strand van Bondi, want daar wilde ze graag nog heen. Maandag heb ik haar uitgezwaaid en daarmee is zij denk ik het laatste bezoek wat we hier gaan ontvangen. Vanaf nu gaat het werkende leven weer beginnen, alhoewel we nog een korte trip geboekt hebben naar Nieuw Zeeland Noorder eiland. Het is hier namelijk 26 januari Australia day, een nationale feestdag. Dat valt dit jaar op een donderdag, dus we konden mooi dan vrijdag vrij nemen om een korte trip te maken. We hadden goedkope tickets naar Auckland gevonden en dat leek ons wel wat. Dan hebben we in ieder geval heel Nieuw Zeeland gezien nu we toch aan de andere kant van de wereld zitten. Ik denk niet dat je daar nog snel naar toe gaat wanneer we weer terug zijn in Nederland. De tijd gaat snel en waarschijnlijk zijn we ergens in Mei/ Juni alweer terug in NL!