Melbourne, Walvissen en Cornelis zijn 30e verjaardag in Sydney

Begin Juli vlogen we naar Melbourne om de ouders van Cornelis daar op te zoeken. We hebben een lang weekend met elkaar doorgebracht en een aantal hoogte punten van Melbourne bekeken. Afgelopen week is Cornelis 30 geworden en dat hebben we met z’n allen hier in Sydney gevierd. Verder hebben we 2 super mooie wandelingen gemaakt langs de kust van Sydney waar we weer een aantal walvissen en zelfs een groep dolfijnen hebben kunnen spotten!

Melbourne was nieuw voor ons. We zijn er al wel één keer eerder naar toe gevlogen, maar hebben de stad zelf toen niet bekeken. Melbourne staat bekent om de vele restaurantjes en de trams. Het schijnt ook een van de grootste tram netwerken ter wereld te hebben en we gaan de ouders van Cornelis weer zien. Die hebben we inmiddels ook alweer een jaar niet meer gezien. Vrijdag middag komen we aan het einde van de dag aan en hebben we afgesproken in het hotel waar we allemaal overnachten. Het was een goed hotel in het midden van het centrum. Wanneer we het hotel binnen lopen zitten de ouders van Cornelis ons al op te wachten. We checken even in, droppen onze spullen in onze hotel kamer en gaan gezellig met elkaar een hapje eten. De ouders van Cornelis hadden al een restaurantje op het oog, dus daar konden we mooi naar toe. We hebben heerlijk Italiaans gegeten en bijgepraat. Ze hadden ook nog een grote pot Calvé pindakaas voor ons meegenomen, waar je mij erg blij mee maakt. Zo lang ik me kan herinneren eet ik ongeveer elke ochtend een boterham met pindakaas en hagelslag en onze oude pot was bijna op, dus dat kwam goed uit. Na het eten hebben we in de hotelbar nog een potje klaverjas gespeeld met een borrel erbij om vervolgens ons bed in te rollen.

De volgende ochtend starten we de dag met een “brekkie” buiten de deur. Naast ons hotel zit een klein steegje met allemaal leuke tentjes dus daar konden we mooi terecht. Het grappige van Melbourne is dat de trams die daar rijden dezelfde zijn als in Amsterdam. Het voelde dus eigenlijk als een soort van thuis met die bekende tram geluiden. We besluiten om vandaag eerst naar de “Victoria Market” te gaan. Dat is een grote markt waar je werkelijk alles kan krijgen. De mooiste broden, verse vis, goed vlees, groenten en fruit, maar ook een heleboel zooi aan souvenirs, zonnebrillen en dat soort ellende. In Sydney hebben we ook zo’n soort markt, maar daar verkopen ze helaas niet zo veel mooie producten als hier in Melbourne. Na een uurtje over de markt te hebben geslenterd hadden we het wel gezien, tijd voor iets anders. In de buurt van de markt schijnt het Royal Exhibition Building te zijn. Een mooi oud gebouw wat wel de moeite waard is om te bekijken. Maar goed zo’n gebouw heb je ook snel gezien, dus hadden we nog de hele middag om iets anders te gaan doen. We besluiten om naar St. Kilda te gaan. Dat is een kleine wijk aan het enige strand van Melbourne. Volgens de Lonely Planet is het een beetje de alternatieve wijk van Melbourne. Het is gelukkig geen strand weer, dus erg druk zou het er wel niet zijn. We pakken de tram en stappen uit bij de halte aan het strand. Er is een grote lange pier die je op kan lopen en aan het einde van de pier zit een grote kolonie little blue pinguïns, als je geluk hebt zie je die, maar ik denk dat wij dat vandaag niet gaan hebben. Het is namelijk geen broed seizoen en overdag zijn ze allemaal op jacht naar vis in de zee. Eenmaal bij de punt van de pier aangekomen blijken alle pinguïns op pad te zijn, maar er blijkt hier ook nog een ander soort beestje te wonen, namelijk de Rakali. Hij wordt ook wel de Australische beverrat genoemd en we hebben geluk, want deze zijn er wel. Het zijn een soort ratten met een brede snuit en zwemvliesjes, best wel een schattig beestje. Er zit een oud mannetje op de rotsen van de pier die ze te eten geeft. Hij zegt: “You need to call them”. Waarop ik hem vreemd aan kijk, call them? “Yes”, zegt hij. “They will come if you call their name and then you can feed them”. Dus ik denk ok, dat zal wel… Maar dan roept die man de naam Hugo en dat beest komt gewoon tevoorschijn. Blijkbaar kan je waterratten dus trainen. Best grappig eigenlijk. Nu was het mijn beurt, ik krijg een stuk cake oid van die man en roep “Hugo” en ja hoor hij komt! Weer een ervaring rijker. Na de ratten te hebben gevoerd is het tijd om onszelf bij te voeren en zoeken we een plaatsje op een terras. We hebben een lekker plekje gevonden in het centrumpje van St. Kilda. We drinken en eten wat en gaan daarna weer terug naar ons hotel. Weer genoeg bezienswaardigheden afgevinkt vandaag. Na een kleine powernap zijn we klaar om weer de stad in te gaan om een hapje te eten. We belanden uiteindelijk bij een hip Mexicaans restaurant, waar de muziek wat hard stond maar ik de lekkerste quesadilla sinds tijden heb gegeten. Nadat we onze buikjes rond hebben gegeten drinken we onderweg nog een bakje koffie en gaan we richting ons bed. Morgen hebben we nog een dagje dierentuin op het programma staan en daarna vliegen we weer terug naar Sydney.

Wederom beginnen we de dag met een brekkie in het steegje naast het hotel. Daarna vertrekken we richting de Zoo. We hadden bedacht om met de tram te gaan, maar die blijkt halverwege te stoppen en moeten we verder met een bus. Dat duurde allemaal een eeuwigheid, achteraf gezien hadden we  beter een trein er naar toe kunnen nemen. Maar het is niet anders. Eenmaal aangekomen bij de Zoo blijken we niet de enige die dit voor de zondag op het programma hebben staan. Er staat een rij van wel zo’n 75 meter lang! Gelukkig hadden wij al kaarten op internet besteld en konden we in één keer doorlopen. Het was best een grote dierentuin. Met mooie en minder mooie stukken. Doordat het zo extreem druk was stond je bij elk dier met z’n honderden ze te bekijken. Wij hadden de tactiek om tegen de richting in te lopen van alle andere mensen. Dat werkte super goed, we konden zo langs iedereen heen lopen i.p.v. achter de kudde aan te slenteren. Het hoogte punt van mij was het zien van de platypus, het vogelbekdier. Die hadden we namelijk nog nooit in het echt gezien. Verder hebben we vast een voorproefje gehad op onze volgende trip, namelijk de orang-oetans. Je kon ze van super dichtbij bekijken, leuk om te zien. Over 2 weken gaan wij ze in het wild bekijken in Borneo! Na de dierentuin gaan we dit keer met de trein terug naar het hotel en daar zijn we zo, we pakken onze spullen, zeggen gedag tegen de ouders van Cornelis en stappen de uber in richting de airport. Over 2 weken zien we de ouders van Cornelis weer in Sydney.

Het weekend voordat we naar Melbourne gingen en het weekend nadat we in Melbourne zijn geweest hebben we 2 super mooie wandelingen langs de kust van Sydney gemaakt. De eerste was de Manly Northhead round walk en de tweede een rondje bij La Perouse en Cape Banks. Het walvissen seizoen is weer begonnen hier in Sydney, dus hoopten we dat we er een aantal zouden kunnen spotten. Bij de Manly Northhead hadden we een top dag, we hebben een aantal walvissen goed kunnen zien en er kwam ook nog een groep dolfijnen langs zwemmen. Omdat het water heel helder was kon je ze super goed zien. Verder had je ook een onwijs mooi uitzicht op de stad zelf! Dit is zeker een plek waar ik nog een keer naar toe ga. Ik zou hier zo een dag lang op een klapstoeltje walvissen kunnen spotten. De andere wandeling bij Cape Banks was ook hartstikke mooi, een soort pad over de rotsen langs de kust met een soort rotsachtige landtong waar je helemaal tot aan de punt op kan lopen. Er staat een redelijke wind van zee, waardoor er hoge golfen zijn die hard tegen de rotsen aankletteren. Dat levert natuurlijk weer mooie plaatjes op. Op de punt van CapeBanks spotten we weer een paar walvissen, deze zijn alleen verder weg dan die bij de Northhead. Maar het blijft een mooi gezicht om te zien en toch ook wel bizar dat je op zondag middag ‘even’ walvissen kan gaan spotten. Het enige wat we graag nog willen zien is een walvis die head first uit de zee komt springen en dan van dichtbij. Dat hebben we namelijk nog steeds niet gezien en goed vast kunnen leggen. We gaan met de ouders van Cornelis het komende weekend nog walvissen spotten met een boot, misschien hebben we dan wel geluk! Ach en anders hebben we tot eind Oktober nog de tijd om het nog een aantal keer over te doen.

Op vrijdag 15 Juli komen de ouders van Cornelis aan in Sydney. Ze zijn er aan het einde van de dag. We besluiten dan ook om in Balmain bij ons om de hoek een hapje te gaan eten in ons favoriete restaurant Our Place. We hebben wederom weer heerlijk gegeten. De volgende dag pakken we de ferry richting Circular Quay, dan vaar je namelijk onder de Harbour Bridge door en langs het Opera House. Vanaf daar lopen we een stukje door de Rocks en de CBD en laat Cornelis de toren waarin hij werkt aan zijn ouders zien. In de middag doen we een rondje door Centennial Park en hebben we genoten van alle zwarte zwanen, kaketoes en flying foxes. Op zondag staat er whale watching op het programma, het weer is goed en er staat nauwelijks wind, dat zou toch goed moeten komen. Maar eenmaal op de boot, we hebben dit keer voor een kleine speedboot gekozen, is het toch best koud. We varen langs het opera house en stoppen daar even, er woont daar namelijk sinds een paar dagen een klein zeehondje op een stenen trap die in het water uitkomt, super schattig. Daarna varen we door richting Manly om daar de oceaan op te gaan. De walvissen blijken ver op zee te zitten, dus we moeten ook nog een flink stuk varen. Na bijna een uur komen we eindelijk aan bij de andere boten, er zit een moeder met een kalf (baby walvis). Het blijkt de eerste baby van het seizoen hier te zijn (heel bijzonder…). Wij willen dat beest uit het water zien springen, maar nee hoor. Het enige wat we zien is een rug vin, een grote van moeder en een kleintje van het kalf. Meer zien we niet helaas. Voor ons was dit de minste walvis trip die we hebben gemaakt, maar gelukkig hebben de ouders van Cornelis er wel van genoten. In September ga ik nog wel een keer, dan is het weer wat warmer en zwemmen de walvissen weer richting zuidpool, hopelijk zien we ze dan een keer wel uit het water springen.

De komende dagen moeten Cornelis en ik gewoon werken en maken de ouders van Cornelis de wandelingen langs de kust die wij de weekenden daarvoor hebben gedaan. Ook daar hebben ze geen walvis meer gespot. Jammer, maar de omgeving maakt veel goed. Dinsdag avond gaan we met z’n allen naar een Opera in het Sydney Opera House. Iets wat je wel gedaan moet hebben als je in Sydney bent. We gaan naar Cosi fan tutte. Ik was nog nooit binnen in het opera house zelf geweest, leuk om dat ook eens te zien. De opera zelf duurde wat ons betreft iets te lang, het was een 3,5 uur lang durende zit. Het mooiste van de opera vond ik eigenlijk het decor. Dat was zo mooi gemaakt, alsof het net echt was. Al met al vond ik het wel de moeite waard en het erg leuk om eens zo’n opera te zien. Op woensdag is het dan eindelijk zo ver, Cornelis wordt ook 30. Hij heeft een dag vrij kunnen krijgen en kon daardoor mooi een dagje met samen met zijn ouders op pad. Helaas heeft het de hele dag geregend, maar daardoor hebben ze wel een museum kunnen bezoeken en Cornelis heeft een nieuw pak uitgezocht voor zijn verjaardag. Uit betrouwbare bronnen kan ik vertellen dat dat ook hard nodig was. Daarna was het tijd voor mijn cadeau. Ik had namelijk als verassing een filmpje gemaakt met felicitatie videoboodschappen uit Nederland. Dat was zeer geslaagd! ’s Avonds zijn we gaan eten bij de Riverview Hotel, een restaurant vlak bij ons huis waar we altijd al een keer wilden gaan eten. Het eten was echt top. Cornelis had samen met zijn vader een 12 uur lang langzaam gegaarde lamsschouder besteld. Zulk lekker lamsvlees heb ik nog nooit eerder gehad. Ik had zelf een steak met een bietenpuree en een bospaddenstoelen jus, wat ook voortreffelijk was. Zeker voor herhaling vatbaar dus. Na het eten gaan we richting huis om nog een stuk taart voor toe te eten, want ik had namelijk speciaal naar wens van de jarige, een chocolade taart gemaakt. De volgende ochtend gaan de ouders van Cornelis vroeg weer terug richting Nederland, om 7 uur zwaaien we ze uit.

Het waren erg gezellige dagen en we hebben flink kunnen bijkletsen. Afgelopen weekend hebben we de verjaardag van Cornelis ook nog met onze vrienden in Sydney gevierd en dat was een top feestje. Komend weekend stappen we het vliegtuig weer in richting Bali om een kleine rondreis van 2 weken door Indonesië te gaan maken. We beginnen in Bali, gaan dan door naar Java, daarna orang-oetans kijken in Borneo en dan eindigen we weer in Bali. Wij hebben er in ieder geval erg veel zin in.