Ons burgelijke leven in Sydney en Jervis Bay

De laatste weken hebben we niet veel ondernomen, althans geen speciale uitjes. We hebben allebei veel gewerkt en daardoor de meeste tijd in Sydney doorgebracht. Lekker burgerlijk de hele dag werken, ’s avonds thuis eten, bank hangen voor de tv en vervolgens weer naar bed. Vrijdag avond lekker borrelen met onze Nederlandse vrienden en af en toe een klein uitje in Sydney. Afgelopen weekend stond er wel weer een uitje op het programma, een lang weekend naar Jervis Bay. Na al dat werken hadden we dat wel weer verdiend!

Doordat er een aantal collega’s van mij op vakantie waren, werd ik gevraagd om meer uren te komen werken. Dat leek me wel wat, meer uren is meer geld en daardoor meer te besteden om leuke dingen te gaan ondernemen. Het enige waar ik niet had over nagedacht ik dat het toch best wel pittig is om full time (38 uur)  te werken met kinderen van 2 jaar oud in de ochtenden en basisschool leeftijd in de middagen. Dan komt er ook nog bij dat die kleintjes altijd virussen met zich meedragen en ik daardoor al zo’n 2 maanden verkouden ben! Het gaat wel met ups en downs, maar toch is het irritant. Vanaf deze week heb ik mijn normale uren weer en kom ik hopelijk ook weer van al die ziektes af en kan ik eindelijk een beetje bijslapen. Het werk bevalt me nog steeds erg goed, de kinderen zijn super leuk en schattig en ik kan goed overweg met mijn collega’s. Het jongetje dat ik begeleid met Prader Willie Syndroom gaat met sprongen vooruit en zijn ouders zijn ook erg blij met mij! Toen ik in Maart begon met werken met hem kon hij nog nauwelijks lopen en nu kan hij al rennen, traplopen en probeert hij overal op te klimmen, dat vind ik leuk om te zien. Ik ben ook dikke vrienden met hem, het eerste wat ie doet als ie binnenkomt in de klas is naar mij toe komen om me een knuffel te geven, super schattig!

De afgelopen weken hebben we ook onze eerste storm meegemaakt in Sydney. Het heeft 3 dagen non-stop geregend! En niet zo’n beetje ook, uren lang met bakken uit de hemel. Op sommige plaatsen was er zelfs 600mm regen gevallen in één weekend en bij ons 300mm! Hele zwembaden bij huizen aan het strand zijn weggevaagd en veel overstromingen. Gelukkig wonen wij op een heuvel en hadden we daar geen last van, voor ons huis stroomde alleen een mini rivier naar beneden. Ons huis zelf heeft het ook niet helemaal droog gehouden, het water kwam door de schoorsteen naar beneden en daardoor was er een grote plas in de openhaard in de keuken ontstaan. Door de wind waaide de regen door het raam onze slaapkamer in en we hadden een paar plafond lekkages! De huizen hier zijn duidelijk niet gebouwd voor dit weer. Met handdoeken en emmertjes hebben alles redelijk kunnen redden, hopelijk komt er voorlopig niet weer zo’n storm. Nu we het toch over het weer hebben, het is hier nu winter. Overdag zijn de temperaturen tussen de 16 en 21 graden wat op zich prima is, maar ’s avonds kan het gewoon afkoelen naar 5 graden. De huizen hier zijn totaal niet geïsoleerd en hebben geen centrale verwarming. Als het buiten 5 graden is, is dat binnen dus ook zo! Daarom hebben we nu een kleine kachel aangeschaft voor in de woonkamer en die werkt top. Hoeven we niet meer onder drie dekens met een winterjas aan op de bank te zitten, haha.

Dan hadden we de afgelopen 3 weken ook nog Sydney Vivid. Een lichtjes festival in de hele CBD. De harbour bridge is verlicht, op het opera house worden beelden geprojecteerd in allerlei kleuren en er was bijvoorbeeld een tunnel van allemaal kleine lampjes in de botanical gardens. Verder zijn er laser shows in darling harbour en door de stad heen kan je een wandelroute doen die langs allerlei verlichte dingen komt. In eerste instantie dacht ik dat het niet zo bijzonder zou zijn, maar dat was het dus wel. Het opera house was wel mijn favoriet. Dat hadden ze echt super mooi gemaakt! Het enige nadeel was dat het super veel mensen aantrekt en het overal smoor druk was, waardoor we in de file door de lichtjes tunnel moesten lopen. Het mooiste uitzicht had je eigenlijk op de ferry, geen mensen in de weg en je vaart letterlijk langs het opera house en onder de harbour bridge door. (Ik heb een korte video gemaakt over alles wat we hebben gezien, zie video's.)

Vorige week zijn we samen met Peter en Sammy naar Jervis Bay geweest. Doordat het maandag Queens Birthday was hadden we een extra lang weekend. In eerste instantie wilden we gaan kamperen, maar uiteindelijk hebben we toch maar besloten om een huis te huren. Gelukkig maar want het was ’s nachts maar 4 graden! Jervis bay is een grote baai die op zo’n 2,5 uur rijden van Sydney vandaan ligt. We hebben een druk programma bedacht van wat we allemaal willen gaan zien en ondernemen. Op de heen weg willen we stoppen bij Kiama, een klein plaatsje aan de kust waar je blowholes hebt en walvissen kan spotten. Een blowhole is en soort gat in de rotsen aan de kust waar water uit omhoog komt wanneer er een golf aan spoelt. Na de blowholes te hebben bekeken lopen we naar de punt om walvissen te spotten, we zien een paar keer een spuit water ver op zee, dat is een walvis. Helaas waren ze te ver weg om ze goed te zien. Maar de komende dagen hebben we nog genoeg mogelijkheden om ze te bekijken, want maandag gaan we whale watching doen op een boot in de baai zelf. We rijden verder naar ons huisje, wat nog verder bleek te zijn dan we dachten. Na nog zo’n 1,5 uur rijden komen we aan bij het huis, een groot huis met een grote tuin aan de kreek die in de zee uitkomt. We werden op een bijzondere manier welkom geheten, namelijk door een mega spin die voor de voordeur lag! Ik denk dat iemand al killer spray over het beestje had gespoten want er zat niet veel leven meer in. Een goed moment voor ons om zo’n beest eens van dichtbij te bekijken. Zo’n half manke spin durf ik nog wel aan, haha. Na de spin te hebben bekeken en de spullen te hebben uitgeladen doen we boodschappen en besluiten we rondje te lopen op zoek naar kangoeroes. Die zitten hier namelijk ook. We hadden niet al te lang de tijd, aangezien de zon al bijna onder ging. Maar dan spotten we een kangoeroe in de verte van het pad waar we op lopen. Dus wij er naar toe natuurlijk! Als we er bijna zijn blijken er nog veel meer kangoeroes te zitten die daar kennelijk elke avond langs komen hippen. Er woont daar namelijk een man in een caravan die ze elke dag te eten geeft. Het is een grappige man, een echte aussie met een grote grijze baard en een ouderwetse bril. Hij vraagt ons of we ze wat spaghetti willen voeren. Spaghetti? Ja spaghetti. Kennelijk vinden kangoeroes rauwe spaghetti een delicatesse. Dus Sammy en ik gaan met een hand spaghetti rustig op de kangoeroes af en ja hoor, ze vinden het heerlijk. Uiteindelijk willen Peter en Cornelis ook en zitten er zo’n 25 kangoeroes om ons heen. We konden zelfs Lady en de Vagebond met ze doen (allebei een uiteinde van de spaghetti in de mond), top ervaring.

De volgende dag besluiten we om bull rays te gaan voeren en te aaien bij Bendalong Beach, te lunchen bij Hyams Beach en een wandeling te maken in Booderee National Park. Bull rays zijn grote roggen en kunnen 1,5 tot 2,5 meter lang worden en 1,8 breed, best groot dus. Eenmaal daar bij het strandje aangekomen trekken Sammy en ik een korte broek aan om het water in de gaan. Peter en Cornelis besluiten droog aan de kant te blijven staan. De bull rays schijnen naar de branding te zwemmen om daar vis uit je handen te eten. En aangezien het niet al te warm was (13 graden) vonden we een korte broek en T-shirt wel koud genoeg. Gelukkig scheen de zon wel. Het water was ook niet al te warm, je moet er wat voor over hebben. Het eerste wat we tegen komen in het water zijn 2 pelikanen die ook wel van een lekker visje houden. Dan zien we een grote schim richting ons toekomen, een bull ray! En niet zo’n kleintje ook. Hij komt recht op ons af dus ik houd een klein visje onder water en hap weg visje! Ik voel zijn grote vleugel vinnen langs m’n benen gaan, wat een beest! Daarna komt er nog een kleintje en uiteindelijk zelfs twee grote. Ze voelen slijmerig maar ook stug aan. Weer een ervaring rijker. Onze kleren hebben het helaas niet droog kunnen houden, zelfs m’n ondergoed was doorweekt. Dan bedenken we ineens dat die Steve Irwin dood was gegaan door een rog, dat bleek dus dit soort rog te zijn! Als ik dat van te voren had geweten was ik misschien wel niet het water in gegaan… Uiteindelijk blijkt dat die beesten alleen maar steken als je ze irriteert en dat hebben wij niet gedaan. Na de roggen rijden we naar Hyams Beach om te lunchen en op te drogen in de zon. Helaas moesten we binnen zitten en ik begon het toch best wel koud te krijgen. Dan maar even in de wc een droge broek aan trekken. Wanneer ik de wc in ga, zie ik dat er zo’n handdroger apparaat in de wc zelf is. Ik besluit om als een soort Mr Been mijn kleren droog te blazen, werkte super goed haha. Eenmaal weer warm en droog met een buik vol eten gaan we verder naar Hyams Beach zelf. Hyams Beach staat bekent als witste strand ter wereld. Nou moet ik zeggen dat het niet het witste zand is wat ik in m’n leven op een strand heb gezien, maar wel het fijnste witte zand. Het leek wel een soort sneeuw. Het was heerlijk om met je blote voeten in te lopen. Inmiddels is het al een uur of half 3, tijd om naar Booderee National Park te gaan. We besluiten een niet al te lange hike te gaan doen, aangezien we ook nog terug moeten rijden en boodschappen moeten doen en het om 5 uur al donker wordt. Booderee National Park eindigt aan de kust met ruige rotsachtige kliffen. Hier loopt ook een pad naar toe en daar willen we wel naar toe. Het bos waar we doorheen lopen is al super mooi, maar het uitzicht waar we uiteindelijk uitkomen is echt schitterend. We staan op een klif met uitzicht op een klein eilandje (Bowen Island) waar 10.000 kleine pinguïns wonen en de oceaan. De pinguïns zie je helaas niet, maar dat is niet erg, de rest is al mooi genoeg. De golfen kletteren tegen de rotsen wat mooie plaatjes geeft door het opspringende water. Als klap op de vuurpijl zien we ook nog een aantal walvissen die zelfs met hun kop het water uit komen. Geweldig! Nadat we de walvissen uit het oog zijn verloren lopen we terug naar de auto. Onderweg daar naartoe komen we nog 2 wallaby’s tegen, een moeder en een kleintje, super schattig. Met een voldaan gevoel stappen we de auto in en rijden richting supermark. Daar halen we ook nog wat spaghetti voor de kangoeroes, je weet maar nooit waar we die nog tegen komen. Wanneer we terug zijn bij het huis trekken we een fles wijn open en ik besluit in de achtertuin te gaan kijken of daar misschien ook kangoeroes zitten. Ik doe de deur open en hoor wat weg springen, dat moet we een kangoeroe zijn! We gooien wat spaghetti en zoete aardappel naar hem toe en hij komt er op af. Helaas komt ie niet dichter bij en we besluiten om maar eens eten voor ons zelf gnocchi te gaan koken. Nadat we de gnocchi schotel in de oven hebben geschoven kijken we of de kangoeroe er nog zit. Hij is er nog en zit nu recht voor de deur en hij is niet meer alleen, zijn vriendje is er ook bij gekomen. Voorzichtig lopen we naar hem toe met wat spaghetti in de hand en hij komt dichter naar ons toe en begint de spaghetti uit onze handen te eten! YES! Uiteindelijk komen er nog 3 andere en zitten er 5 kangoeroes in de achtertuin. Iets wat hier altijd al op mijn lijstje heeft gestaan, kangoeroes voeren in je eigen achtertuin. Ik vond het geweldig en kon er geen genoeg van krijgen, haha. Wat een dag, bull rays, mooi stranden, walvissen, prachtig uitzicht, wallaby’s en kangoeroes in de tuin, wie wil dat nou niet!

Vandaag staat een whale watching trip op het programma. Hopelijk kunnen we de walvissen nu echt van dichtbij gaan bekijken. Het weer is perfect, wel wat koud, maar nauwelijks wind en een strak blauwe lucht. We varen de baai uit richting de oceaan om de walvissen te gaan spotten, al snel komen we er één tegen. Je herkent ze eerst aan een spuit water die ze uitademen. We zien de spuit al in de verte en varen er naar toe. Het is een groep van 3 walvissen onderweg naar het noorden. We komen redelijk dichtbij, maar helaas komen ze niet met hun kop uit het water. We hadden al een keer eerder whale watching in Sydney gedaan en daar waren de walvissen een stuk actiever. Maar goed je kan niet alles mee hebben. We varen weer terug de baai in, hopelijk komen we nog wat dolfijnen tegen, die zitten daar namelijk in de baai. Als we bijna terug zijn aan wal spot Cornelis een groep dolfijnen! We geven het door aan de bemanning van de boot en varen er naar toe. Super leuk, ze zwemmen helemaal mee tot aan het einde en we hebben ze goed kunnen bewonderen. Al met al was het toch een mooie trip, maar ik denk dat we nog wel een keer walvissen gaan kijken in Sydney, ergens in september ofzo, als het weer wat warmer weer is. Helaas zit onze trip er alweer op en moeten we weer terug richting Sydney. Het was echt een top weekend en voelde als een soort mini vakantie. Dit gaan we zeker vaker doen!

Over 2 weken komen de ouders van Cornelis aan in Australië. We gaan die eerst opzoeken in Melbourne. Hebben we weer een weekendje weg. Melbourne zelf hebben we nog niet bekeken, dus we zijn erg benieuwd. Na Melbourne gaan de ouders van Cornelis richting Adelaide en Ayres Rock om vervolgens te eindigen in Sydney. Cornelis wordt namelijk over een maand ook 30 en dat moet gevierd worden. Daarna hebben we nog een leuke trip op het programma staan, namelijk 2 weken Indonesië! Nog even 1,5 maand hard aan het werk en dan 2 weken op avontuur.