Familie bezoek en Fraser Island

Het heeft even geduurd totdat ik weer wat van me heb laten horen. Ik zat namelijk de afgelopen twee weken in Nieuw Zeeland! Wat we daar allemaal hebben beleefd komt de volgende keer. Eerst de weken voor nieuw jaar, want tijdens de feestdagen was de familie Sijtsma weer herenigd! Mijn ouders en zusje komen voor ruim 2 weken naar Australië! Dan is thuis ineens weer heel dichtbij. En vieren we met z'n allen voor het eerst kerst en nieuwjaar in de zomer!

De eerste week heb ik ze alle hoeken en gaten van Sydney laten zien. Omdat ze al om een uur of negen 's ochtends zijn geland moest ik ze de hele dag wakker zien te houden. We hebben dan ook meteen maar de ferry onder de Harbour bridge en langs het Opera house gepakt. Daar een rondje gelopen en vervolgens de botanical gardens bezocht met als hoogte punt de kaketoes voeren. Daarna was iedereen behoorlijk ingestort en zijn we thuis om de hoek maar een hapje gaan eten, zodat iedereen lekker vroeg z'n bedje weer in kon.

De volgende dagen staan een dagje strand gecombineerd met Centennial park en de blue mountains op het programma. In het park hebben we goed de pelikanen en Flying foxes kunnen spotten en daarna lekker liggen bakken op het strand. Een prima dag voor de familie om een beetje te acclimatiseren. De dag daarna ging de wekker weer vroeg af om richting de blue mountains te gaan. Je moet wel vroeg weg aangezien het nog zo'n 3 uur met het OV is om er te komen. Eenmaal daar besluiten we eerst naar Echo Point te gaan om de "Three Sisters" en het uitzicht te bekijken, daarna lopen we via de "giant stairway" naar beneden het dal in te nemen om vervolgens een stukje door de bush heen te hiken en weer omhoog te gaan met de steilste trein van de wereld. De giant stairway heet niet voor niets zo, je moet namelijk 900 treden steil naar beneden lopen! Eenmaal beneden hadden we dan ook allemaal last van trillende beentjes, haha. Gelukkig was het volgende stuk redelijk vlak tot aan het treintje. Onderweg komen we nog langs een klein watervalletje en een rozella papegaai tegen. Toch nog wat wildlife gespot! Daarna worden we onder begeleiding van starwars muziek met het treintje steil omhoog gelanceerd en hebben we weer genoeg lichaamsbeweging gehad voor vandaag. Bovendien mogen we nog weer 3 uur terug met bussen en treinen naar huis.

De volgende dagen staat er slecht weer op het programma. Regen, regen en nog eens regen. Dus wordt het tijd om te gaan shoppen. De eerste dag gaan we naar een outlet centre bij mij om de hoek. Vooral mijn vader is daar goed geslaagd bij de Ralph Lauren winkel. De tweede dag gaan we het centrum in. Eerst bekijken we QVB van binnen. Mijn moeder en zusje slaan een paar UGGs in en daarna wordt de H&M geplunderd. We vervolgen onze shopping tour door naar Broadway te gaan. Mijn moeder en zusje willen de Kmart ook wel eens van binnen bekijken. M'n vader gaat nog liever dood dan dat ie daar naar binnen moet, maar volgt ons braaf :-). Gelukkig voor hem waren we daar redelijk snel uitgekeken en konden we bepakt en bezakt weer richting huis.

De regen dagen zijn weer achter de rug, dus we kunnen weer wat gaan ondernemen. Ik neem de familie mee naar Featherdale wildlife park. Het dierenpark waar je selfies met kangoeroes kan maken. Dit is een groot succes en de kangoeroes willen maar al te graag een stuk zoete aardappel van ons eten. Verder hebben we de koala beren van dichtbij kunnen bekijken en is mijn moeder vrienden geworden met Archer de Koala op facebook.

Vanaf nu staat alles in het teken van kerst. Toch voelt het niet als kerst. Kerst wanneer het buiten koud en donker is, is voor mij toch een betere combinatie. Dit klopt niet voor je gevoel. Gelukkig wordt het hier rond een uur of 8 al donker, dus besluiten we om kerst avond binnen aan tafel met een 4 gangen menu te vieren en eerste kerstdag een BBQ in de tuin. Aangezien eerste kerstdag in zomerse sferen wordt gevierd gaan we overdag lekker naar het strand van Manly. Iedereen ligt daar in zwemkleding met kerstmanmutsen en rendiergeweien op hun hoofd op het strand. Ook wel leuk om dat eens mee te maken. Op het strand maak ik nog een zandsneeuwpop met unox handschoenen aan om toch het winterse gevoel te creëren. ’s Avonds slingeren we de BBQ aan en moeten we onze tassen pakken, morgen vliegen we namelijk naar Hervey Bay om vervolgens verder te reizen naar Fraser Island.

We beginnen de dag goed, want onze taxi naar de Airport kan waarschijnlijk niet komen. Dus bepakt en bezakt lopen we richting de bus halte. Eenmaal daar wordt ik gebeld dat er toch een taxi beschikbaar is en er al bijna is. Gelukkig maar, met z’n vijfen is een taxi een stuk voordeliger en je wordt lekker voor je deur opgepikt en bij de airport afgezet. We verblijven de eerste dag en nacht in Hervey Bay in een of ander Motel langs de weg. Het blijkt nog best een mooi parkje te zijn naast de Botanical gardens met een vijver vol met longneck turtles. Leuk, want die hadden we nog niet gezien. Deze beesten waren zo geconditioneerd dat als je langs de kant van het water ging staan en je hand uitstak, ze met z’n honderden op je af kwamen gezwommen. Na het spelen met de schildpadden besluiten we een rondje door Hervey Bay te gaan lopen richting het strand. Het is volledig uitgestorven overal, vast omdat het Boxing day was. Gelukkig bleek er wel iets open te zijn en konden we lunchen aan het strand. Deze tent doet goede zaken, want blijkbaar mag je 10% extra fee vragen als je open bent op een feestdag. Wat een onzin! Na de lunch lopen we nog een stukje over het strand, wat nu wel mooi is aangezien het dikke eb is. Overal lopen kleine krabbetjes die balletjes draaien en daarna weer in hun holletje kruipen. Grappig gezicht. Het zand is een soort drijfzand geworden, waardoor ik ineens net zo lang ben als Cornelis. Eenmaal terug bij het motel gaat de zon al bijna onder. Daar komt onze volgende verassing… Er schijnt hier een mega kolonie aan vleerhonden te zitten, die met zonsondergang actief worden en op jacht gaan naar een lekker hapje. Dit resulteert in een lucht zwart van de vleerhonden en een lawaai van gepiep en gekrijs dat wil je niet weten! Dit ging ongeveer de hele nacht door tot de zon weer op kwam. Dus je kan wel raden hoe goed ik daar heb geslapen…

Gelukkig mogen we de volgende ochtend vroeg op om de boot te pakken naar Fraser Island. Helaas zijn de weersvoorspellingen niet echt rooskleurig. Hopelijk valt het mee. Op de boot schijnt de zon nog en kunnen we gelukkig nog zien hoe het eiland eruit ziet als het mooi weer is. Fraser Island is een bijzonder eiland, je kan hier namelijk alleen op met 4-wheel drive cars. Zo ongeveer alle wegen over het eiland zijn van zand en fraser island beschikt over een heuse “highway” over het strand. Het is de langste strand snelweg van de wereld, namelijk 75 km lang. Aangezien het weer nog redelijk was besluiten we voor de middag een 4-wheel drive te huren om het eiland te gaan verkennen. Hiervoor moesten we eerst een half uur naar een film kijken over alle regeltjes van het verkeer hier en hoe je met zo’n ding moet rijden. Een uur later kunnen we de auto in en is de zon verdwenen. Er hangt één grote grauwe massa boven het eiland. De afgelopen maanden is hier geen druppel regen gevallen en nou moet precies als wij er zijn de eerste regen komen… Maar wij laten ons niet wegjagen door een paar druppels regen, dus vol goede moet gaan we op pad. We rijden uren door een bos over zand met zo nu en dan een tegenligger. Onze eerste stop is lake McKenzie. Een meer met water zo helder als kraanwater. Ondanks de regen zijn Daniele en ik er toch ingesprongen, het was alsof je in een warm bad terecht kwam. Zelfs met een grauw grijze lucht is het meer mooi. Na lake McKenzie te hebben afgevinkt gaan we op zoek naar het strand en een dingo. Fraser Island staat bekend om zijn Dingo’s. Het is de enige plek op de wereld waar nog raszuivere Dingo’s leven. We rijden wederom weer uren door bos en hobbelige zandweggetjes voordat we eindelijk dat strand bereikt hebben. Hier hebben we nog een kwartier om over het strand heen te scheuren, anders zijn we niet op tijd terug om de auto weer in te leveren. We rijden weer dik een uur terug door het zeer divers gevarieerde bos en hebben geen Dingo gezien. Lekker is dat. Hopelijk hebben we morgen meer geluk, dan gaan we het eiland over in een 4-wheel drive bus.

Het Kingfisher Bay Resort waar we zitten is top. Mooie kamers en een mooi hoofdgebouw omringt met tuinen en vijvers wat uiteindelijk uit komt op het strand. Het beschikt over 3 restaurants van alle prijsklassen en 2 zwembaden waarvan één met een verwarmde jacuzzi. Die jacuzzi komt nu goed uit, aangezien het weer niet echt mee zit. Dus daar hebben we dan ook lekker gebruik van gemaakt. Helaas is het weer vandaag weer niet goed. Het blijft wel redelijk droog, maar de zon gaan we niet zien. Jammer, want dat zou de eilandtour een stuk mooier maken. We gaan weer langs Lake McKenzie, alleen is die bus er een stuk sneller in vergelijking met ons de vorige dag. Met 50 km per uur scheurt ie over de zandweggetjes. We duiken er nog een keer in en gaan daarna verder naar een kleine bushwalk door het tropische bos. Er staan hier mega bomen die hol van binnen zijn en waar vreemde planten aan hun schors groeien. Ik kom meer voor de vogels en ander wild, maar die komen we niet tegen. Her en der hoorde je wel een kookaburra, maar daar bleef het ook bij. Terug in de bus gaan we richting het strand om te lunchen en daar de beach highway te pakken. Ergens halverwege is er de mogelijkheid om voor 80 dollar met een klein vliegtuigje een rondvlucht over het eiland te maken. Je stijgt op en land ook weer op het strand. Daniele en mijn vader willen dat wel, dus die stappen het vliegtuig in. Cornelis, mijn moeder en ik gaan verder met de bus. Als het mooi weer was geweest had ik het misschien ook wel willen doen, maar met windkracht 8 en wolken vonden we het niet de moeite waard. Uiteindelijk hebben ze nog redelijk veel kunnen zien en Daniele mocht co-pilot spelen. Toch geslaagd. We hebben nog 3 stops voordat we weer huiswaarts keren. En ik moet toch nog echt een Dingo gaan zien. De eerste stop is een berg met donker zand, niets bijzonders. Daarna stoppen we bij een oud scheepswrak de SS Maheno. Het schip is hier in 1935 gestrand en er is niet heel veel meer van over. Je ziet nog wel dat het een schip was. Ik ben benieuwd hoe lang dat geraamte het nog vol houdt met al dat zeewater en die wind. Over een aantal jaar zou het wel vergaan zijn. Hebben wij het maar mooi nog gezien, haha. De laatste stop is Eli creek, een stromende kreek met kraak helder water. Net zoals lake McKenzie. Je loopt een stukje omhoog langs de kreek en daarna ga je door de kreek weer naar beneden. Met zon zou dit ongetwijfeld hartstikke mooi zijn, maar nu niet. Het hoogte punt van de kreek was bij de WC. Hier stikte het namelijk van de mega spinnen! Alles soorten en maten. Een huntsman wandelt daar lekker rond over de rand van een hek, tientalen fraser island spiders en nog wat andere waar ik de naam niet van weet. Het schijnt dat er op Fraser island zo’n 300 soorten spinnen wonen. Laten we die maar niet al te veel tegen komen. Nu hebben we alle stops gehad, maar dus nog steeds geen Dingo gezien.We moeten nog een stukje over het strand terug het bos in, hopelijk komen we er daar nog een tegen. Dan vlak voordat we het strand af moeten rijden zie ik een Dingo lopen. “Stooop, Dingo!!!” schreeuw ik door de bus. Het is een jongvolwassen beestje die in zijn eentje over het strand loopt te dwalen. Eigenlijk is er niet heel veel bijzonders aan, maar je wilt hem toch graag zien als je er bent. En dat is nu gelukt. Nu kunnen we ondanks het slechte weer toch met een voldaan gevoel terugkeren naar het resort. ’s Avonds schuiven we lekker aan bij het buffet en bedenken we wat we de volgende ochtend nog willen gaan ondernemen. We checken het weer en het lijkt er goed uit te zien. Ik wil dan ook vroeg opstaan om nog een kleine walk te doen in de omgeving van het resort.

Om half 8 gaat de wekker en schijnt de zon! Iedereen heeft dan ook zin om een wandeling te gaan maken. We bekijken wat mogelijke routes en besluiten naar een soort watertje te lopen met een mangrove. Onderweg blijkt dat er geen kont van de kaart klopt die we hebben meegekregen. We dwalen wat rond en komen van alles tegen onderweg. Mega spinnen in hun web die de hele weg blokkeren worden vakkundig door vaders met een stok aan de kant gewerkt. Kookaburra’s die eindelijk dichtbij zitten. Een mega varaan die op een paar meter afstand voor ons gaat poseren. En uiteindelijk vinden we de juiste weg naar de mangrove. Met de zon, het heldere water en het witte zand, is dit eindelijk wat je wilt zien op een tropisch eiland. Helaas woonden op deze mooie plek ook zandvlooien en dat hebben we geweten ook. Drie dagen jeuk was de souvenir van fraser Island, maar dat was het wel waard! Het is weer tijd om terug naar Sydney te gaan. Rondom de airport van Hervey Bay schijnen grijze kangoeroes rond te hippen. Aangezien wij veel te vroeg op de airport waren was dit een goeie kans om voor het eerst deze kangoeroes in het wild te gaan zien. Daniele, Cornelis en ik gaan op pad en m’n ouders passen op de spullen. Het eerste wat we vinden zijn sporen en pootafdrukken die er nog redelijk vers uitzien. Ze zitten hier dus echt! Als echte Freek Fonks gaan we op onderzoek uit. Welke kant gaan de sporen op, hoe vers zijn de drolletjes enz. Het eerste deel vinden we niks, maar dan wanneer we de andere kant op gaan zitten daar gewoon twee grote kangoeroes in het gras op een sprietje te knagen! Ze zitten op zo’n 20 meter afstand, dus we kunnen ze goed zien, helaas kwam er een of andere idioot met een auto langs scheuren en gingen de kangoeroes er vandoor. Maar deze kunnen we ook weer afvinken en goed kunnen vastleggen op de camera!

Er staan nog 2 dingen in de planning voor Sydney en dan is een drankje doe in de O-bar en nieuwjaar vieren. De O-bar is een ronddraaiende bar op de 47e verdieping. Vanaf hier heb je een super mooi uitzicht over de stad en het mooie is je kan er gewoon gratis naar binnen! Je moet er natuurlijk wel een drankje bestellen, maar dat spreekt voor zich. Het voordeel van deze bar is dat je niet met honderd andere toeristen voor een raam staat te staren zoals in de tv tower. Nee, hier zit je lekker op je eigen bank aan het raam met niemand anders voor je die je uitzicht verpest. Na de O-bar eten we nog wat bij Darling Harbour, hebben ze dat ook gezien. De volgende dag staat alles in het teken van oud en nieuw. We gaan het vieren bij een Nederlands stel die ook voor Deloitte werken. Zij wonen in een penthouse met een groot balkon met uitzicht op de harbour bridge en opera house. Beter kan niet! Iedereen moet wel zijn eigen hapje en drankje meenemen, dus dat moet nog even worden ingeslagen. Overdag loopt iedereen al door de stad heen om een goed plekje te kunnen bemachtigen voor het vuurwerk. Ik ben benieuwd hoe groots het vuurwerk zal zijn. Je ziet het natuurlijk altijd op tv, maar nu ben je er echt bij. Rond een uur of 9 staan we op het balkon en het uitzicht is inderdaad top. Iedereen lult wat met iedereen en na een aantal gintonics is het zo 12 uur! Overal is vuurwerk, maar het mooiste is het als het van de brug af komt. We feesten nog door tot in de vroege uurtjes, waar ik meteen al spijt van heb als ik ’s ochtends wakker word. Vandaag vliegen we namelijk naar Nieuw Zeeland en gaat de familie weer richting Nederland.

Brakker dan brak pakken we onze tassen in. Ik heb geen idee wat ik allemaal heb meegenomen, maar in ieder geval voor elk weertype iets. In Nieuw Zeeland weet je het maar nooit met het weer. Omdat we allemaal internationaal gaan vliegen kunnen we naar dezelfde airport. Dan kunnen we mijn ouders en Daniele nog even gaan uitzwaaien. Zij vertrekken alleen 2 uur eerder. Dus wij besluiten iets later naar de airport te gaan. Hadden we dat maar niet gedaan, want bij onze incheck balie stond een mega rij met mensen van een vertraagde vlucht die door moesten naar Hawaï. De tijd tikt door en we kunnen niets doen. We halen het gewoon niet om ze nog uit te zwaaien. Dan maar via de telefoon dag zeggen, maar had ze liever nog een dikke knuffel willen geven.

Pap, mam, Daan, het waren twee drukke, gekke, inspannende maar ook heel gezellige weken! Ben blij dat jullie hier geweest zijn en hebben kunnen zien waar wij nu zitten en leven.