Nieuw Zeeland

Eindelijk is hier dan het verslag van Nieuw Zeeland. We hebben in twaalf dagen erg veel ondernomen, vandaar dat het ook even duurde. Ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk te verwoorden, dat is alleen niet altijd gelukt, haha. We hebben in ieder geval weer veel beleefd!

Na een vlucht van zo'n 4 uur komen we aan in Christchurch. Christchurch is een bijzondere stad, 5 jaar geleden is het centrum van deze stad namelijk getroffen door een hevige aardbeving. Hierdoor is het centrum één grote bouwput en het winkelcentrum gemaakt van containers. Ze hebben het nog een beetje proberen op te vrolijken door op alle ingestorte gebouwen een soort graffiti kunst te maken, maar dat helpt ook niet echt. Ons hotel was daarentegen splinter nieuw en één van de enige nieuwe gebouwen die al wel af was. Helaas staat Nieuw Zeeland ook bekent om het wisselvallige weer, dus de eerste dag was het koud met regen. Soort herfst weer. Wat ga je dan doen in een stad waar helemaal niks meer van over is... Eten bij de foodtrucks in het container winkelcentrum! Onder een parasol die nu fungeerde als paraplu hebben we een van de lekkerste pizza's sinds tijden gehad. Daarna besluiten we maar om het Earthquake museum te gaan bekijken en een rondje botanical garden te doen. In de botanical garden is het net alsof je in Nederland loopt. Overal mussen, merels en natuurlijk regen! Eigenlijk vinden we het wel lekker, even niet dat smerige zweet weer van Sydney. Uiteindelijk sluiten we de dag af met wederom wat te eten bij de foodtrucks. Wederom weer erg lekker. Daarna duiken we vroeg ons bed in, morgen moeten we weer vroeg op om te beginnen aan onze rondreis van Zuider Eiland!

Onze volgende stop is Oamaru, een klein plaatsje aan de kust waar een grote blue penguin kolonie te vinden is. Overdag zijn de pinguïns op zee op zoek naar voedsel, dus moeten we wachten tot zonsondergang tot ze weer aan land komen. Oamaru heeft een soort pier waar een penguin encounter zit. Hier hebben ze een tribune gebouwd waar je dan als "publiek" het moment dat ze uit zee komen kunt aanschouwen. Overdag besluiten we om dat eerst maar eens te gaan verkennen. Het regent, verassend, alweer de hele dag. Het is inderdaad een grote tribune en even twijfelen we nog of we wel zin hebben om daar tussen honderd andere mensen te gaan zitten. Maar ja, we zijn er nu, dus laten we het maar doen. Terug in het hotel warmen we eerst even goed op met een kop thee en we eten wat in de stad. De zon gaat hier pas om een uur of negen onder, dus we hebben lang moeten wachten. Het kan hier 's avonds erg afkoelen en daar hadden we met pakken niet echt rekening mee gehouden. Dus met al onze kleren aan die we bij ons hadden hebben we plaats genomen op de tribune. Het is hier inderdaad hartstikke koud, zeker als je een uur stil moet zitten wachten op een stenen bank, aan zee en vol in de wind! Het vreemde is dat je hier geen foto's mag maken van de pinguïns, dat verstoord de natuurlijke habitat. Maar dat er honderd mensen naar ze lopen te staren en te schreeuwen en dikke bouwlampen om de boel te kunnen zien niet?!? Raar! Uiteindelijk komen rond een uur of half 10 de eerste pinguïns aan land. Je ziet ze al op zee in een grote groep richting de kust komen. Het zijn er een stuk of 50 tegelijk. Het is wel een grappig gezicht om ze half vallend en struikelend over alle rotsen naar hun nesten te zien lopen. Na nog 2 groepen aan land te zien komen hebben wij het wel gehad en besluiten richting hotel terug te gaan. We lopen de encounter uit en wat blijkt, die pinguïns zitten hier dus echt overal! Het hele dorp zit vol met pinguïns! En ja, hier loopt iedereen wel foto's te maken, sterker nog, mensen lopen met zaklampen achter de kleine schepseltjes aan te rennen! Dus we hadden uiteindelijk veel beter gewoon ergens op de parkeerplaats naast de encounter kunnen gaan zitten. Maar goed, dat weet je natuurlijk niet van te voren... We hebben ze in ieder geval goed kunnen zien. Morgen gaan we weer verder met de bus naar Dunedin.

Dunedin was vroeger de hoofdstad van Zuider Eiland. Het is een grote studenten stad en in vergelijking met Oamaru en Christchurch een stuk levendiger. We verblijven hier in een Motel aan de kust. Het is een simpel ding met een bar waar lokale opa’s de hele middag halve liters bier aan het wegdrinken zijn. Nadat we onze spullen gedropt hebben in onze kamer maken we een wandeling over het strand. Het is een mooie ruige kust en de zon is ook eindelijk gaan schijnen! Terwijl we langs de branding lopen zien we in de verte honderden meeuwen rondvliegen. Het blijkt dat er allemaal kleine visjes van zo’n 15cm groot telkens aanspoelen met de golven mee. Een soort lopend buffet voor de meeuwen zeg maar. Zelfs wij konden die beesten zo van grond oprapen. Na onze strandwandeling halen we een pizza voor maar liefst 5 dollar bij Domino’s en gaan lekker tv kijken in onze hut. Morgen staat een nieuwe tour op het programma, namelijk de “Elm Wildlife Tour”. Hier hebben we erg naar uit gekeken. Met deze tour gaan we op zoek naar de Royal Albatros, New Zealand Sealions, fur seals en de yellow eyed penguin! De yellow eyed penguin is een bijzondere pinguïn. Ze worden met uitsterven bedreigd en de enige plek waar je ze nog aan land kan vinden is hier in Nieuw Zeeland op Zuidereiland. Deze beesten zijn allemaal te vinden op de Otago Peninsula, een mooi natuurgebied op een landtong naast Dunedin. Rond een uur of 3 ’s middags worden we de volgende dag opgepikt voor ons motel. We rijden eerst naar het royal albatros centre om daar de albatrossen te gaan bekijken. Ik heb dus nooit geweten dat die beesten zo gigantisch groot zijn en een spanwijdte van ruim 3 meter kunnen halen! Het is dan ook een mooi gezicht om die mega vogels als een soort zweefvliegtuigen door de lucht te zien zweven. Na de albatrossen vervolgen we onze tour richting de andere kant van de peninsula. Onderweg komen we nog allerlei watervogels tegen zoals zwarte zwanen, paradise ducks, lepelaars, steltlopers enz. Het gebied zelf is ook al zeer de moeite waard om door heen te rijden. Verder komen we nog door de wind misvormde bomen tegen en heel veel schapen. Eenmaal aan de andere kant wordt de groep in tweeën gesplitst en gaan wij eerst naar de fur seal kolonie. Er liggen echt honderden zeehonden op de rotsen. Van kleine baby zeehondjes tot grote mannetjes die met elkaar lopen te vechten. Overal zijn kleine poeltjes waar de kleintjes in liggen te spelen. Super schattig om te zien! Ik zou hier nog uren naar kunnen blijven kijken, maar we moeten weer verder. We lopen richting het strand en komen onderweg al een yellow eyed penguin tegen! Hij zit lekker wat in het gras te zitten en zichzelf schoon te maken met z’n snavel. Ik had niet verwacht dat we zo dichtbij konden komen. We maken wat foto’s en lopen daarna het strand op. Hier ligt een dik zeeleeuw mannetje te slapen samen met een jong mannetje. We lopen nog een stuk verder over het strand richting een uitkijk hutje, om te kijken of we daar nog pinguïns tegenkomen. Het mooie is dat dit strand alleen toegankelijk is voor de Elm tour. Hierdoor heb je dus alle ruimte en tijd om de beesten te bekijken en geen last van ongewenst gezelschap. We komen onderweg naar de hut nog een yellow eyed penguin tegen. Hij ligt op z’n buik in de bosjes. Onze gids vertelt dat hij hier al een hele tijd zo zit, hij heeft namelijk liefdes verdriet! Yellow eyed penguins hebben over het algemeen 1 geliefde in hun hele leven. Als deze geliefde dan dood gaat zijn ze letterlijk dood ongelukkig en gaan ze zitten wachten totdat hij of zij terug komt. Wat dus nooit meer gaat gebeuren… Verder moet hun geliefde altijd van een andere locatie komen dan dat ze geboren zijn. Hierdoor komen er niet veel nieuwe yellow eyed penguins meer bij. De afgelopen jaren zijn er ook heel veel dood gegaan door virussen of opgegeten door een ander beest. Zonde, want het zijn super grappige mooie beestjes. Boven naast de uitkijk hut zit nog een nest met 2 jongen. Na de jonkies van dichtbij te hebben bekeken gaan we weer terug naar het strand en we hebben geluk, want de zeeleeuw is ontwaakt van zijn slaapje. Daarna komt er zelfs ook nog één uit het water het strand op! Beter als dit kan haast niet. Het was een zeer geslaagde trip, veel gezien, goed weer, mooie omgeving, ik zou het zo nog een keer over doen!

Vandaag gaan we weer verder met de bus naar Te Anau. Een klein toeristen plaatsje aan een meer dat dan ook Lake Te Anau heet. Vanaf hier kan je gemakkelijk de Fiordlands bezoeken. Voor ons staat voor morgen Doubtful Sound op het programma en de dag daarna Milford Sound. Twee verschillende fjord landschappen. We doen deze beide trips met Go Orange. Helaas staat er voor morgen weer regen op het programma, wat op zich niet heel gek is, aangezien het in Doubtful Sound gemiddeld zo’n 200 dagen per jaar regent. Aangezien we hiervoor behoorlijk wat dollars voor hebben moeten stuk slaan balen we hier behoorlijk van. Het enige waar we nog op kunnen hopen is dat het in de Fiordlands binnen een uur kan regenen met mist, maar ook ineens kan opklaren en de zon gaat schijnen. We worden die ochtend vroeg opgepikt en rijden naar Manapouri, een klein plaatsje waar we op een boot overstappen. Met de boot steken we Lake Manapouri over en komen we bij Doubtful sound aan. Het is hier een grijs grauwe bende, maar wel super veel groen. Doordat het hier altijd zo vochtig is groeien er allerlei rare mossen op de bomen. Ik had zoiets nog nooit gezien. Verder is het super dicht begroeid en door al die mist en regen hangt er een raar sfeertje. Beetje spookachtig. Om bij de boot te komen die ons over het water door de “Sound” heen gaat varen moeten we nog een berg over met een bus. We stoppen nog bij een uitzichtpunt waar je het adembenemende uitzicht hebt op maar liefst één boom en verder niks. Wanneer we bij de boot aankomen komt de groep voor ons er net van af. De gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen en bij een enkeling kan er nog net een glimlach van af. Als ik vraag hoe het was komt alleen het antwoord: “it was nice” uit. Ik ben benieuwd. Aan boort zegt de kapitein dat aan het einde van de Sound lichter in de lucht begon te worden. Misschien hebben we wel geluk en is het daar droog en kunnen we ook nog wat gaan zien. Het eerste stuk is iedereen meer gefixeerd op zijn lunchbox dan op het uitzicht. Gelijk hebben ze, want er viel ook niet veel te zien. Alleen wat bergen met laaghangende mist en water. Maar naarmate we dichter bij de oceaan kwamen werd het inderdaad lichter en uiteindelijk kunnen gewoon wat gaan zien! Je ziet nu hoe groen het overal is en de mooie blauwe kleur van het water. Verder komen we nog langs een fur seal kolonie en een kleine waterval. Is de dag toch niet helemaal in het water gevallen! We varen weer terug de mist en de regen in naar het begin punt en pakken daar weer de bus richting Lake Manapouri. Daar moeten we nog even wachten totdat we de boot op kunnen. Het stikte daar van de sand flies, dat kon er ook nog wel bij! Gelukkig duurde het niet al te lang totdat de we boot op konden en eenmaal aan wal was het weer ook een stuk beter. Sterker nog hier had gewoon de hele dag de zon geschenen. ’s Avonds lopen we nog het dorp in om wat te eten en gooien wat stenen in het water om onze agressie van de in het water gevallen trip kwijt te raken. We hadden ons deze dag toch wat anders voorgesteld… hopelijk hebben we morgen meer geluk bij Milford Sound.

De volgende ochtend vertrekken we weer vroeg met de bus richting Milford Sound en het ziet er naar uit dat het weer redelijk is. Het voordeel van alle regen die is gevallen is dat er nu super veel watervallen zijn en de bestaande watervallen nog groter zijn geworden. In tegenstelling tot de trip van gister, is dat de weg er naar toe nu schitterend is. We rijden door de landschappen waar Lord of the Rings is opgenomen en komen uiteindelijk aan bij de mirror lakes. Dit zijn kleine ondiepe meertjes die wanneer het wind stil is een spiegelbeeld van de bergtoppen laten zien. Bij ons is het redelijk wind stil en droog dus kunnen we de reflectie van de bergen goed zien. Het enige minpuntje is dat we niet enige zijn, er zijn namelijk nog 3 bussen vol Chinese toeristen. Maar goed, dat is niet anders. Na de mirror lakes rijden we verder richting Milford Sound. Het landschap wordt alsmaar mooier, bergen, watervallen en mooie beekjes. Uiteindelijk komen we boven bij een berg uit waar we een tunnel door moeten. Deze tunnel heeft alleen maar 1 rijbaan, dus moesten we even wachten. Langs de kant van de weg zat een Kea papagaai, een bijzondere berg papagaai die alleen in Nieuw Zeeland voorkomt. Helaas mochten we daarvoor niet de bus uit. Hopelijk zit ie op de terugweg er nog steeds want dan gaan we daar wel even stoppen. Aan de andere kant van de tunnel is helaas geen Kea te bekennen maar wel een adembenemend mooi uitzicht! Deze trip is nu al de moeite waard en we zijn nog niet eens bij Milford Sound! Na de stop is het nog een klein stukje rijden voordat we bij de boot zijn. Het weer ziet er nog steeds goed uit, ook op de boot. We varen tussen rotsachtige gebergtes door en komen langs hoge kliffen en tientallen watervallen. Nu zien we pas in hoe mooi de fiordlands zijn! We hopen nog op dolfijnen, maar die zijn we helaas niet tegen gekomen. Gelukkig gaan we die nog spotten aan het einde van onze reis. Na de boot trip moeten we weer de bus in richting Queenstown. Dat wordt nog een lange zit, want het is nog zo’n 4,5 uur rijden. We stoppen onderweg nog aan de andere kant van de tunnel, hopelijk zitten de Kea’s er nog! Eerst zitten ze er nog niet, maar dan kijken we over de vallei en zien we 2 Kea’s onze kant op vliegen. Mooi! De rest van de groep zit inmiddels al in de bus, zodat wij ongestoord van de Kea’s kunnen genieten en ze goed kunnen vastleggen op de gevoelige plaat. De Kea is van de buitenkant een soort groen bruinige vogel, maar wanneer die zijn vleugels openslaat komt er een mooie gekleurde onderkant tevoorschijn. Na de Kea’s rijden we verder naar een kreekje waar je het water uit kan drinken. Volgens de Nieuw Zeelanders is het een bron van eeuwige jeugd, dus we hebben er flink van gedronken. Flesjes weer gevuld voor onderweg en ik moet zeggen dat het water ook erg lekker smaakte. Vanaf nu zijn er geen stops meer, hooguit een plas pauze. 4 uur later komen we aan in Queenstown waar we morgen lekker een dagje niks gaan doen!

Queenstown is een leuke stad. In de winter is dit een skigebied. Overal zijn leuke barretjes en er zijn veel mensen te vinden. Queenstown ligt ook weer aan een meer, Lake Wakatipu. De kleur van het water is prachtig en met de bergen erom heen maakt het een mooi plaatje. Zeker ook omdat er eindelijk eens geen wolkje aan de lucht is te bekennen. We hebben gewoon een hele dag zon, lekker! We besluiten om ’s Ochtens eerst de stad te gaan verkennen en daarna te gaan frisbee golfen. Dat kan daar namelijk in het park. We konden 2 frisbees lenen van het hostel waar we logeerden. Het probleem was alleen dat het 1 goede frisbee was en 1 mega slechte. Dat was namelijk een soort deksel van een grote plastic emmer. Dat maakte het frisbeeën een stuk minder leuk. Daarom gingen we maar om en om met de goeie frisbee. Cornelis heeft uiteindelijk gewonnen… ’s Avonds besluiten we onszelf eens te trakteren op een lekker drankje en duiken een lokale bar is, was erg gezellig.

De volgende ochtend gaan we alweer vroeg we met de bus. Het wordt een lange dag. We gaan namelijk van Queenstown via Mount Cook naar Christchurch terug. Het zou een soort dag tour zijn, maar het was meer een extreem lange bus rit! Mount Cook is de hoogste berg van Zuider Eiland en ligt aan Lake Pukaki. Het water van Lake Pukaki is zo blauw, dat had ik nog nooit eerder gezien. Alsof het van vloeibaar ijs was ofzo. De foto’s zeggen denk ik wel genoeg. We rijden langs Lake Pukaki naar Mount Cook en hebben daar een pauze van een uur. Het is een mooie berg, maar niet heel veel anders dan de bergen in de Alpen. Dus dit vonden wij minder bijzonder. Gelukkig was het goed weer en konden we een beetje rondlopen. Daarna gaan we de bus weer in richting Lake Tekapo, een meer dat ook een spiegelmeer kan zijn, maar dan moet het wel windstil zijn. Dit was helaas niet het geval, dus was het niet heel veel anders dan alle andere meren die we hadden bezocht. Na Lake Tekapo mogen we nog weer 4 uur verder met de bus voordat we eindelijk in Christchurch aankomen. In Christchurch viel weer helemaal niks te beleven, dus hebben we snel een hapje gegeten en zijn daarna lekker ons bed ingedoken. Morgen gaan we namelijk dolfijnen spotten in Kaikoura en moeten we voor de verandering weer vroeg opstaan.

Om kwart over 6 gaat de wekker, pakken we onze spullen en lopen richting de bushalte. Ik vraag nog aan Cornelis weet je zeker dat die bus daar vandaan vertrekt en hij zegt ja. Eenmaal daar blijkt er geen bus te bekennen… Hoe kan dat?! We vragen aan een mevrouw van een andere busmaatschappij of er ook bussen van “Naked bus” hier vandaan richting Kaikoura vertrekken. Waarop die vrouw antwoord: “Die vertrekken hier helemaal niet, die vertrekken vanaf een andere locatie!”. We hadden nog zo’n 10 minuten voordat die bus zou gaan vertrekken, dat halen we dus nooit meer. Zeg maar dag tegen de Dolfijnen… We hebben nog een poging gedaan om de bus te halen, maar er was nergens meer een bus te bekennen. Alle andere bussen waren ook al vertrokken, wat nu!? Aangezien we onze bustickets al betaald hadden zijn we eerst gaan kijken naar een taxi, dan konden we in ieder geval nog terug met de bus. De taxi was nogal prijzig en dus geen optie. Er bleef nog maar 1 optie over en dat was zelf een auto huren. We hadden immers al genoeg geld uitgegeven dus dit kon er ook nog wel bij. Gelukkig waren we al vroeg op en hadden we nog genoeg tijd om daar heen te gaan. Onderweg worden we ineens gebeld door de organisatie van de dolfijnen trip. Ze vragen of we nog steeds met ze willen zwemmen. Hier was namelijk geen plaats meer voor toen we het boekten en daarom stonden we op een wachtlijst. Dat wilden we natuurlijk wel! De reden waarom we ineens wel konden zwemmen was het weer. Het waaide namelijk nogal hard op zee, waardoor er een hele groep het zwemmen had gecanceld. Ze gaf nog aan dat de omstandigheden op zee matig tot hard waren. Daar kneep ik hem toch wel een beetje voor. Na 2,5 uur rijden komen we aan in Kaikoura. We melden ons bij de bali en weer geven ze een waarschuwing voor het weer. Of we wel eens zeeziek zijn geweest. Ik zei,”heb je daar dan wat voor dan?”. En dat hadden ze, homeopatische ginger pilletjes. Doe mij die maar. Ik heb namelijk geen zeebenen. Pilletjes geslikt, wetsuit aan, we zijn er helemaal klaar voor! Eenmaal op de boot valt het nog mee met de golven. We hebben nu ook nog wind mee. Op zee komen we nog een aantal albatrossen tegen en na zo’n 30 minuten varen vinden we de eerste dolfijnen. We krijgen het teken dat we het water in mogen. In het water merk je pas hoe heftig de golven zijn. Het is ook best zwaar om er in te zwemmen, maar de honderden dolfijnen om je heen maken alles goed! Het waren er zo veel. Je kon met ze spelen, rondjes met ze zwemmen en als je rare hoge geluidjes maakte kwamen ze op je af gezwommen. Het was echt geweldig en het geld ook zeker waard! Na een half uur in het water te hebben gelegen, was ik best moe en had ik er wel genoeg van. Aan boord zaten de eerste mensen al met een kots emmertje op hun schoot. De golven zijn inderdaad erg heftig als je op de stilliggende boot zit. Met mij gaat het nog redelijk goed gelukkig. De pillen helpen! Wanneer iedereen weer aan boord is hebben we nog wat tijd om foto’s te maken. De dolfijnen die hier zwemmen zijn de Dusky Dolphins. Deze dolfijnen staan bekend om hun acrobatische stunts en dat hebben we geweten ook. De ene naar de andere Salto, jumps, tale slaps enz. Op een gegeven moment deed er eentje zelfs 3 salto’s achter elkaar. We nemen afscheid van de dolfijnen en varen terug naar de kust. Inmiddels voelde ik me ook iets misselijk worden, maar dat kon ook komen door het aantal kotsende mensen om me heen. De meisjes die aan boord werken hadden dan ook de leuke taak om emmertjes kots over boord te gooien. Zij liever dan ik. Wanneer we weer aan land zijn blijkt het al na vieren te zijn. Dat betekende dat als we met de bus terug hadden gemoeten we die dus ook hadden gemist. Eind goed al goed dus. Deze trip vergeet ik nooit meer.

Moe en voldaan komen we na zo’n 3 uur rijden weer terug in Christchurch. Morgen gaan we weer naar huis. We eten de volgende dag nog wat bij de foodtrucks en gaan daarna richting airport. In de lucht kunnen we nog genieten van het uitzicht op de bergen en meren. Het waren 12 hectische dagen waarin we veel hebben gezien en ondernomen. Maar zeker de moeite waard! Onze volgende trip is over 2 weken, namelijk een weekend kamperen onder de koala’s bij de Great Ocean Road!

Voor de liefhebbers heb ik hier een link naar een video van ongeveer 15 minuten met alle highlights van onze Nieuw Zeeland reis! 

De link is: https://vimeo.com/154472215