Cairns, Daintree en m’n 30e verjaardag

De afgelopen weken hebben we allebei hard gewerkt, dus waren we wel weer toe aan een kleine break. Het is hier de afgelopen weken constant 30 graden geweest en in huis werd het daardoor niet kouder dan 28 graden… In Nederland raak je in een herfst dip, hier raak je gewoon in een warmte dip. Wat dat betreft is Cairns niet echt een goeie bestemming om heen te gaan. Daar is het namelijk nog warmer, tropisch warm met een luchtvochtigheidsgraad van gemiddeld 85%. Dat wordt lekker zweten dus. Ondanks dat hebben we allebei zin om er naar toe te gaan. We gaan namelijk naar de Daintree Jungle en het Great Barrier Reef, daar zijn we beiden wel nieuwsgierig naar.

We vliegen zaterdag 5 Maart richting Cairns. Het is een kleine 3 uur vliegen. Wanneer we het vliegtuig uitstappen merken we dat het hier inderdaad lekker warm en vochtig is. Even wennen dus. We hebben afgesproken met Thijs en Irene, die inmiddels ook al in Cairns zijn aangekomen, bij ons Motel voor de komende nacht. Zij zijn helemaal van Sydney naar Cairns gereden met een Toyota landcruiser, waarin ze ook met deze temperaturen elke nacht in hebben geslapen. Die waren dus wel toe aan een normaal bed in een kamer met airco. We besluiten om Cairns eerst maar eens te gaan verkennen en op zoek te gaan naar een goeie duik/snorkel trip voor dinsdag. We willen graag een outer reef trip doen, omdat daar het koraal veel mooier schijnt te zijn en natuurlijk minder andere toeristen. De eerste paar tour-shops die we in lopen zijn niks, maar uiteindelijk lopen we één binnen waar we wel slagen. We gaan met een kleinere boot met max 30 mensen naar 2 outer reefs. De meeste trips zijn hier namelijk met een grote boot en om nou met zo’n 100 man tegelijk het water in te gaan leek ons niet zo’n goed idee. Trip geregeld, tijd voor een biertje op een terras. ’s Avonds eten we wat bij de Griek en daarna doen we nog wat boodschappen voor het ontbijt.  De volgende dag worden we namelijk al om 7 uur ’s ochtends opgepikt om 2 dagen naar de Daintree Jungle te gaan.

Om 7 uur stipt staat de mini-bus klaar voor de deur. Onze gids en driver heet George en is een echte local. Hij is een Aboriginal. Die zie je in Cairns ook overal rondlopen. De meeste zitten met een groepje wat rond te hangen ergens bij een bankje of in een park. In Sydney zie je die mensen gewoon niet. George wist ook echt super veel over de Aboriginals uit de omgeving. Hij kwam van een bepaalde berg en dan mocht je alleen trouwen met een vrouw van een bepaald eiland. Hij was trouwens totaal niet geëmancipeerd, vrouwen zijn om te koken en om kinderen te baren. Hij probeerde ons nog wat Aboriginal woorden aan te leren, maar daar was geen touw aan vast te knopen. Overal waar we voorbij reden wist hij wel een verhaal te vertellen. Van mensen die zijn opgegeten door krokodillen of gepakt zijn door dodelijke kwallen tot twee zusjes die een berg op gevlucht zijn omdat iemand ze wilde verkrachten en daar uiteindelijk gestorven zijn. Het gaat daarna met name om het spirituele verhaal en wederom wat rare Aboriginal termen. De geesten zwerven nog altijd ergens rond…  Ik moet zeggen na 3 verhalen was ik er wel klaar mee en de rest ook. Onze eerste stop is een uitzicht punt over de jungle en de zee. Het was een mooi uitzicht. De volgende stop is een boardwalk is een van de oudste stukken van de Daintree Jungle. Dit is tevens ook het oudste tropisch regenwoud van de wereld. Dit is ook het leefgebied van de Cassowary, een grote vleugelloze vogel met een soort hoorn op zijn hoofd en een blauwe kop met een rode lel. Die willen wij natuurlijk graag spotten. Verder gaan we opzoek naar krokodillen, rare insecten en de grootste groene boomkikker van de wereld, de white lip frog. Onderweg zijn we geen van alles nog tegen gekomen. Misschien dat we tijdens de boardwalk meer geluk hebben. Al snel spot George een boyd’s forest dragon (een grote hagedis) die op een boomstam zit. Wanneer we verder lopen spotten we zelf een mega stickinsect, een uit de kluiten gewassen wandelende tak. Daar bleef het ook wel bij wat de dieren betreft. Het woud zelf was er ook erg mooi. Met name de grote palmen met bladeren zo groot als een parasol. Hiervoor werden ze vroeger ook gebruikt trouwens! Dan komen we mieren tegen met een groene achterkant. Het schijnt dat je aan de billen van deze mieren kunt likken en dat smaakt dan naar Citrus. Irene wilde dat wel eens proberen dus we hebben er één gepakt en het smaakte inderdaad citroenachtig. Na de walk worden we afgezet bij onze Lodge voor de komende nacht. Het is er volledig uitgestorven, zelfs bij de receptie was eerst niemand te bekennen. Het leek wel een beetje vergane glorie. Uiteindelijk komt er iemand aan en kunnen we richting ons hutje om onze spullen te droppen. De hutjes zijn mooi en hebben god zij dank een airco. Het is hier namelijk zo smerig warm dat je die wel nodig hebt. We duiken even het zwembad in, doen daarna een klein middagslaapje en gaan daarna op zoek naar de Cassowary en die kikker. Onderweg word ik, ondanks alle deet die ik op heb gesmeerd, helemaal lek geprikt door de muggen. Dat waren ook zo ongeveer de enige beesten die we onderweg zijn tegengekomen. De jungle valt hier wat tegen en alles is of “under contruction” of de helft van de bomen is omgehakt om een pad aan te kunnen leggen. Dat was wel jammer. Misschien zijn wij ook wel wat verwend door alle andere mooie regenwouden die we al gezien hebben op één van onze andere reizen. Uiteindelijk komen we uit op een strandje dat wel mooi is. We lopen weer terug richting het kleine dorpje en drinken een drankje bij een andere Lodge waar wel wat leven in de brouwerij is. We hadden bedacht dat als we vlak voor zonsondergang nog een rondje zouden lopen we misschien wel meer kans zouden hebben op de kikker en de Cassowary. We horen overal kikkers, maar zien er geen één en van die Cassowary is ook geen spoor te bekennen. Helaas, dan maar terug naar de Lodge voordat het echt donker wordt. Het restaurant van onze lodge zou open zijn tussen 6 en half 8, er is wederom geen kip te bekennen alleen één jongen die daar alles in zijn eentje moet doen. Je kon kiezen uit 3 gerechten, sla, fish and chips en iets met kip en rijst. Niet heel hoogstaand, maar goed. Na het eten doen we nog een kleine nightwalk, wie weet wat we daar nog tegen komen… Het eerste wat we zien is een grote dikke pad, maar echt een hele dikke. Uiteindelijk blijkt dat er hier honderden van die beesten zitten en dat het eerder een plaag is dan dat ze er blij mee zijn. Maar voor ons was het wel leuk. Verder komen we nog een aantal mega spinnen tegen en dat was het dan ook. Tijd om naar bed te gaan, morgen gaan we namelijk nog de Daintree river op om krokodillen te spotten en we willen nog een rondje doen hier in de omgeving bij Cape Tribulation. Wie weet vinden we daar wel een Cassowary…

De volgende ochtend schijnt de zon en is het erg warm en benauwd. Na het ontbijt geplunderd te hebben lopen we richting Cape Tribulation. We lopen heen langs de weg en willen terug langs het strand als dat mogelijk is. We komen onderweg langs een fruitfarm waar ze tropische vruchten verbouwen. We plukken een rambutan uit de boom. Het is een soort lychee achtige vrucht wat smaakt naar een druif. Best wel lekker eigenlijk. Uiteindelijk bereiken we het strand en is het loei heet. We lopen daar nog een stukje door het woud en komen nog een mega varaan tegen. Toch nog wat gezien! Daarna lopen we weer terug naar de Lodge, we worden om 12 uur hier weer opgepikt om het tweede deel van onze trip te gaan doen. Terug bij de Lodge hebben we wederom geen Cassowary of kikker gezien. We besluiten daar maar eens te vragen of iemand überhaupt hier wel eens zo’n beest heeft gezien. De kikkers schijnen hier vooral ’s avonds veel te zitten, daar hebben we nu niks meer aan en de Cassowary had die jongen hier pas 1 keer gezien in 5 maanden. Tja… die gaan we dus niet meer tegenkomen, jammer. Uiteindelijk is George rond 12.45 er pas om ons weer op te pikken en naar de Daintree river te brengen. Het is inmiddels keihard gaan regenen, dat heb je hè in een tropisch regenwoud, hopelijk is het straks beter. De boot die we op gaan heeft gelukkig een dakje. Let’s find some crocodiles! Het eerste wat we zien is een ijsvogel die over het water langs vliegt. Daar worden Cornelis en ik al erg blij van, dat vinden we mooie vogeltjes namelijk. Het is een mooie rivier, die tussen het regenwoud door krioelt. De eerste krokodil die we tegen komen is een moeder die ergens in de bush verstopt ligt. Ze is wel best groot, alleen lastig te zien. Dan varen we een stuk verder en zit er één aan de kant in het open water, hij is best actief en lijkt iets op te eten, of hij hapt wat naar water. Mooi om te zien! Uiteindelijk komen we ook nog 2 andere soorten ijsvogels tegen! Trip geslaagd dus. Eigenlijk was dit het beste van alles in Daintree. Na de boottrip kan je aan land nog baby krokodil aanraken, ook best leuk om dat eens te voelen. Daarna vervolgen we onze trip en gaan richting Mosmann Gorge. Dit is ook een soort regenwoud op een berg met een grote rivier. Normaal gesproken kan je in deze rivier zwemmen en is het kraakhelder. Nu heeft het zo hard geregend dat het water bruin is en een soort wildwaterbaan is geworden met super veel stroming. Dat wordt niet zwemmen dus, maar het is wel een mooi gezicht. Nu zit de trip er echt op en gaan we weer richting Cairns. Naast ons hotel zit een Indiër, over het hele complex kan je de curry ruiken. We besluiten dan ook om daar de dag af te sluiten en een hapje te eten. Het is zo’n lekkere ongezellige tent met TL verlichting en verschrikkelijke Indische muziek op de achtergrond, maar de curry was erg lekker! Nadat we onze buikjes vol hebben gegeten vallen we allemaal zowat in slaap. Tijd om naar bed te gaan, morgen staat de snorkel trip op het programma!

We worden om half 9 ’s Ochtens in de haven verwacht. Wanneer ik de deur uitloop van onze kamer zie ik voor me neus gewoon een White Lip Frog op een dikke steen zitten! Zijn we dagen lang op zoek geweest naar dat beest, zit ie gewoon voor onze hotelkamer! Maar het is een super mooi beestje, hij is knal groen met gouden ogen en hij heeft van die grappige zuignappootjes. Het is inderdaad een groep van zo’n dertig man waarmee we op pad gaan. We moeten eerst 2 uur varen voordat we bij het eerste rif zijn. Het weer lijkt hier nog goed, maar op zee hangen toch wel erg donkere wolken. Onderweg komen we die donkere wolken tegen. Het regent keihard en je ziet geen hand voor ogen, als dat maar goed komt. Ik heb er niet heel veel vertrouwen in moet ik zeggen. Maar dan wordt het langzaam aan droog en lichter. Wanneer we aankomen op het rif is het gelukkig droog en lijkt het erop dat de zon ook nog gaat schijnen. We hijsen ons allemaal in onze stingersuit (een soort wetsuit tegen kwallen) er zwemmen hier namelijk dodelijke kwallen. Thijs en Irene gaan duiken, Cornelis gaat 1 proefduik doen en ik ga lekker snorkelen. De onder water wereld is hier echt prachtig. Overal gekleurde visjes, gekleurd koraal en Cornelis ziet zelfs nog een haai! Helaas heb ik die gemist. Het is net alsof je in een mega groot aquarium zwemt. Dan breekt de zon ook nog door en ziet alles er nog mooier uit! Het is mooi om te zien dat het koraal hier nog heel is en niet kapot getrapt door toeristen. Als iedereen weer aan boord is krijgen we een lunch en varen we naar de volgende plek, Sudbury Sandcay. Een klein zandeilandje omringt met koraal. Met 1 woord WAUW, een klein paradijs! We gaan nu met z’n vieren snorkelen en komen weer van alles tegen. Nemo hebben we meerdere malen gespot, een mega kwal, een soort koraal boompje met allemaal blauwe visjes en Irene en ik worden aangevallen door een kleine Murene. Dat was wel ff schrikken, maar ook heel grappig. Moe maar voldaan kruipen we weer aan boord, wat was dit gaaf en mooi! Wanneer we terug varen komen we dezelfde wolken weer tegen en krijgen we wederom een fikse bui om de oren. 2 uur terug varen duurt dan toch best lang. Wanneer we de haven van Cairns weer binnen varen is het weer droog en kunnen we de dag nog even afsluiten met een lekker koud biertje bij een lokale bar. Daarna besluiten we maar om naar het hotel terug te gaan en weer een hapje te eten bij de Indiër. De kikker zit ook nog steeds op de rots, maar wordt nu wel actiever, morgen ochtend zou die vast wel weg zijn. Na het eten duiken we ons bed in morgen ochtend vliegen we weer terug naar Sydney.

Eenmaal weer in Sydney lopen we ’s middags nog een rondje door de stad, aangezien Thijs en Irene dat nog niet gezien hadden. Over 2 dagen vliegen zij weer terug naar Nederland. Na onze stadswandeling vinden we het wel weer mooi geweest en gaan we lekker thuis een hapje eten. Morgen moeten Cornelis en ik weer gewoon aan het werk. Vrijdag middag drinken we nog een afscheidsborrel met ze en zwaaien ze daarna uit bij de trein. Het was super leuk dat ze hier waren. Wij vervolgen onze vrijdag middag borrel in de stad en maken het ook niet te laat, want dit weekend wordt ik 30!

Ik wil het niet groots vieren hier, maar gewoon gezellig met wat vrienden een hapje eten en een borrel doen. We besluiten om de kroegen van Balmain eens te gaan verkennen. We zijn begonnen bij de Italiaan waar we al maanden lang een keer wilden gaan eten maar nog nooit zijn geweest. De pizza was lekker, maar we hadden er meer van verwacht.. Vervolgens gaan we een biertje doen  bij de biertuin van het Dicks hotel, ook een plek waar we altijd al een keer heen wilden gaan, maar nooit aan toe zijn gekomen. Dit was een erg leuke tent, gaan we zeker nog een keer heen. Inmiddels was het al half 12, bijna jarig dus. We besluiten nog naar de “Workers” te gaan, om het daar te gaan vieren. De Workers is de lokale discotheek/bar van Balmain waar je na 12 uur nog door kan feesten en een dansje kan maken en ze hadden een fotohokje. Dus we hebben mijn 30e verjaardag mooi vast kunnen leggen! Het was een geslaagde avond, morgen hebben we nog een hockey toernooitje met een aantal Nederlanders uit Sydney. De volgende dag zijn we toch wel redelijk brak, maar we besluiten wel naar het hockey ding te gaan. Het is erg gezellig en Cornelis blijkt verborgen hockey talenten te hebben, haha. We sluiten de dag af door met z’n allen te eten bij de Indonesiër met een Indonesische rijsttafel. Daar kwamen ze er achter dat ik vandaag jarig was en werd er door het hele restaurant happy birthday gezongen en kreeg ik een berg met lychees en een rode peper met een verjaardagskaarsje er op haha. Het was een bijzondere maar leuke 30e verjaardag, vergeet ik nooit meer.

De komende weken staat er niet zo veel op het programma. Dit weekend is het Pasen en volgende week gaan we met een groepje naar Hunter Valley. Daar hebben we een huis met zwembad gehuurd en gaan we een dag langs alle wineries om lekker wijntjes te proeven. Gelukkig komt de herfst hier nu echt in zich en hebben we al een aantal nachten de temperatuur onder de 20 graden gehad. Heerlijk, kunnen we eindelijk weer lekker slapen!