Heet, heter, heetst en wilde wallaby’s!

De afgelopen week hebben we kennis mogen maken met de Australische hitte. Woensdag werd het al 38 graden en donderdag 37, maar vrijdag was het hoogte punt. Het werd vrijdag namelijk maar liefst 42 graden! Het was zelfs te heet om een watergevecht te doen met de kinderen van de after school care. Vanaf een uur of 2 tot 7 uur was het alsof je in een oven liep met een wind zo warm als een föhn. Niet meer lekker dus. Je verlangt dan zelfs naar de winter in Nederland, lekkere koude frisse vorst lucht. Nou is het enige voordeel van Australia dat er hier een soort van windstromingen zijn die ineens kunnen veranderen van richting en dus ook koude lucht het land in kunnen blazen. Dit was vrijdag ook het geval. Om 7 uur ’s avonds was het nog 42 graden en 20 minuten later was het nog maar 25 graden! Een zeer aangename verassing.

Gelukkig bleef het de dagen daarna ook onder de 25 graden en konden we in het weekend nog een klein tripje maken. Onze BBQ die gepland stond ging ook niet meer door, dus we hadden alle tijd. We besluiten toch nog een poging te doen om wilde kangoeroes te gaan spotten en komen uit bij Ku-Ring-Gai National Park. Ku-Ring-Gai is een groot National Park ten noorden van de city. De serie “skippy de bush kangaroe” is daar ook opgenomen, dus er moeten wel kangoeroes zitten. Maar omdat het park zo groot is moeten we een stukje uitpikken waar we heen willen. Er blijkt een Wildflower garden te zijn waar je bijna gegarandeerd wallaby’s tegen komt en het schijnt er totaal niet toeristisch te zijn. Dat moeten we hebben dus! Wanneer we aan komen bij de ingang van het park is er inderdaad geen kip te bekennen. We vragen binnen nog even welke “walk” het beste is om te doen om de wallaby’s te zien. We doen eerst een korte track en daarna komen we uit bij Lamberts Clearing waar we de wallaby’s zouden moeten tegenkomen. Nog voordat we daar aankomen komen we onze eerste wilde wallaby tegen die op straat een appeltje zit te eten. Eindelijk hebben we er een gevonden! Wanneer we doorlopen richting Lamberts Clearing (wat een soort van grote speeltuin blijkt te zijn)komen we er nog een aantal tegen. Ze zijn nieuwsgierig maar wel mensen schuw. Voor een hapje eten willen ze nog wel dichterbij komen, maar ze eten niet uit je hand. Ik maak wat foto’s en daarna lopen we weer verder. Missie geslaagd. We besluiten niet heel veel verder meer de lopen want de volgende dag staat een tennis toernooi op het programma. Daar moeten we natuurlijk nog wel wat energie voor overhouden.

Het tennis toernooi was georganiseerd door Dutchlink, een organisatie die allerlei activiteiten organiseren voor de Nederlanders in Sydney. Cornelis en onze nieuwe maat Diederik wilden hier wel aan mee doen en ik ging mee als supporter. Je kon namelijk niet mee doen als mixed-dubbel en in enkelen had ik geen zin. Toen we daar aankwamen was de gemiddelde leeftijd aan deelnemers denk ik 50 en werd er ons verteld dat er maar 15 deelnemers waren. 3 vrouwen en 12 mannen. Uiteindelijk kwamen er nog een paar deelnemers van onze leeftijd en konden we de dag beginnen met een bakje koffie, pepernoten en stroopwafels! Verder werd ons uitgelegd dat er alleen maar dubbels worden gespeeld, met elke ronde een nieuwe partner. Voor de vrouwen zelfs elke ronde met een andere man. Helemaal geen enkels dus! Dan had ik ook prima mee kunnen doen. Omdat er maar 3 vrouwen waren misten ze eigenlijk nog 1 vrouw, ik heb me toen maar aangeboden om als 4e vrouw mee te doen. Het enige nadeel was dat ik geen racket, sportkleren en schoenen bij me had. Maar op slippers kan je ook wel tennissen. Alhoewel we beiden in geen jaren meer op de baan hadden gestaan ging het ons redelijk af en ik haalde zelfs de finale. Dat kwam eigenlijk alleen maar doordat ik 1 keer met een tennisleraar mocht spelen en daardoor heel veel punten heb gehaald. Ik heb met hem samen Cornelis van de baan geveegd, hehe. Maar goed de finale is de finale. Ik mocht weer samen met de tennisleraar en kon de schoenen lenen van een andere vrouw. Dat speelt toch wat lekkerder. In het begin deden we het aardig en volleerde ik er flink op los, maar uiteindelijk waren onze tegenstanders toch net een stukje beter. Tot m’n eigen verbazing had ik ook nog als 2e een prijs gewonnen, een fles wijn, bloemen en een schoonheidsbehandeling bij een of andere salon in Mosman. Lang niet gek voor iemand die in geen jaren meer een racket heeft aangeraakt en op slippers moest spelen. We drinken na de finale met z’n allen nog een borrel en gaan daarna weer richting huis.

Al met al hadden we toch zo’n 3 uur op de baan gestaan dus dat wordt spierpijn morgen! De volgende dag voelt m’n arm als een soort blok beton. Gelukkig duurt spierpijn over het algemeen maar 2 dagen, dus hopelijk is het dan weer weg. Hopelijk wordt het aankomend weekend eens echt goed weer. Het mooie weer is tot nu toe alleen maar doordeweeks. Oke, 42 graden hoeft het niet te worden van mij, maar een graadje of 28 en zon zou lekker zijn. Dan kunnen we ook eens een snorkel tripje gaan doen. Want dat is het eerst volgende wat op ons lijstje staat.