Walvissen en de Blue Mountains

Tijdens het extra lange weekend met op maandag Labour Day, een nationale feestdag hier,  zijn we erop uit getrokken. Zaterdag zijn we walvissen gaan spotten en zondag t/m maandag naar de Blue Mountains geweest. Een leuk uitje dachten we, helaas liep niet alles zoals we gepland hadden.

Op zaterdag moeten we ons al vroeg melden bij de boot waarmee we walvissen gaan spotten. Het is goed weer en de zee is gelukkig kalm. We varen eerst langs wat andere havens om andere mensen op te pikken en dan kan het spotten beginnen. Als we eenmaal de baai van Manly uitvaren wordt de zee toch iets ruiger en voel ik toch een lichte misselijkheid opkomen. Gelukkig verdwijnt dit redelijk snel na het eten van een mueslireep. We varen richting een andere boot die 2 walvissen in het vizier heeft, een moeder en een kalf. Het zijn bultruggen. Het eerste wat we zien is een spuit water en daarna een lijf wat alleen met zijn rug uit het water komt. Nadat zich dit 2 keer heeft herhaald, komt bij de derde keer ook de staart in beeld en duiken ze weer dieper de zee in. De tweede keer dat ze boven komen hebben we de CBD op de achtergrond, best bizar dat die beesten zo dichtbij de grote stad zwemmen. Ze komen wederom 3 keer omhoog en verdwijnen dan weer. Daarna gaan we naar een andere plek, hier zitten ook weer een moeder en een kalf. We zien niet veel meer dan dat we hiervoor hebben gezien. Verderop zien we weer een moeder en een kalf, die hebben we nou wel genoeg gezien. We willen meer spektakel, wel willen “tale slaps” en “jumps” zien. We hebben daarvoor nog 1 kans op de weg terug. Onderweg komen we, ja hoor, weer een moeder en kalf tegen, maar deze keer wel van dichterbij. De beste tot nog toe eigenlijk. Maar dan zie ik in de verte een staart ver het water uit komen. Cornelis gelooft met niet. We varen die kant uit en komen dichterbij. Springt er in de verte gewoon 1 met z’n kop recht omhoog het water uit! Het blijken weer een moeder een kalf te zijn, maar dit keer zijn ze met elkaar aan het spelen. Precies wat we willen zien dus! We krijgen meerdere tale slaps te zien (zie de foto’s) en nog 1 keer een jump met kop omhoog uit het water, helaas hebben we die niet kunnen vastleggen. Save de best for last, zullen we maar zeggen. Met een voldaan gevoel keren we weer terug naar de haven. De rest van de dag spenderen we op Cockatoo Island met een glas rosé en een koud biertje. Je wordt toch best moe van dat walvisspotten op zee. We gaan dan ook vroeg ons bedje in, morgen moeten we immers weer vroeg op om naar de Blue Mountains te gaan.

Zondag vertrekken we vroeg in de richting van de Blue Mountains. Normaal gesproken gaat er een trein rechtstreeks naar Katumba, een grote plaats in de Blue Mountains. Nu niet, nee nu zijn er werkzaamheden aan het spoor. Lijkt de NS wel! Maargoed we hebben nou eenmaal een hotel geboekt, dus we vertrekken vol goede moed die kant op. Na al zo’n 1,5 uur in bus en trein te hebben gezeten komen we aan bij het laatste station. Hierna moeten we verder met een bus. Het blijkt dat we niet de enige zijn die dit uitje bedacht hebben. De hele trein stroomt langzaam leeg richting de bussen. Wij waren gelukkig zo slim om een klein sprintje te trekken zodat we als eerste een bus in konden. De bus was er alleen nog niet en er kwamen ondertussen steeds meer mensen. Een mannetje met een geel hesje commandeerde de mensen massa om in een rij te gaan staan. Dat gebeurde ook, een rij van wel 100 meter lang denk ik! Maar wij stonden lekker vooraan, de bus kwam al snel en na een uur kwamen we dan eindelijk aan in Katumba.

Inmiddels zijn we bijna 4 uur verder en hebben toch best wel trek in wat eten. We besluiten om even wat te gaan lunchen en daarna al een korte walk te gaan doen. Het wordt de Katumba Falls naar Echo Point scenic walk. We lopen via een park waar we nog wat kaketoes en kookaburra’s tegen komen. Het eerste punt waar we uitkomen is een super mooi uitzichtpunt op een grote waterval en een mega uitzicht over het hele gebergte en dal. Wanneer je naar beneden kijkt zie je alleen maar bomen met her en der een kaketoe vliegen, die hoor je ook. Ik krijg zelfs kriebels in m’n buik van de diepte die je in kan kijken. Dan vervolgen we onze route en komen uit bij een kleinere waterval. Daar zijn we niet de enige. Kennelijk hebben we de toeristen route uitgekozen. We maken wat foto’s en lopen door. Ik denk dat we nog wel langs 10 uitzichtpunten zijn gekomen en 1000 Chinese toeristen. Dat maakt het toch minder speciaal als je daar loopt, terwijl de uitzichtpunten echt overweldigend zijn. Het laatste punt is Echo Point. De toeristen trekpleister van Katumba. En ik moet zeggen, ik snap het wel. Dit punt ligt namelijk aan het uiteinde van een klif. Je hebt hier echt het mooiste uitzicht over het hele gebied en de Three Sisters. De Three Sisters zijn drie soort van grote rots pieken naast elkaar en één van de highlights van de Blue Mountains. Een plek waar je zeker een keer geweest moet zijn!

Na Echo Point lopen we naar ons hotel, wat daar vlakbij ligt. Een schattig bed en breakfast huisje gerund door, ja hoor, chinezen. ’s Avonds kijken we nog met wat andere hotel gasten de rugby leage finale en gaan daarna lekker vroeg weer ons bed in. Morgen willen we naar Glennbrook, een klein national park met een camping waar wilde kangoeroes zitten. Hopelijk gaan we die vinden…

De volgende ochtend lopen we eerst nog naar Echo Point om nog één keer van het uitzicht te genieten. Het is goed weer en het beloofd een warme dag te worden. De treinen rijden nog steeds niet, dus we moeten wederom met een bus richting Glennbrook. In de bus checken we nog een keer hoe warm het werkelijk gaat worden. Wordt het gewoon 38 graden! Niet echt een goeie temperatuur om een flinke hike te gaan maken. We besluiten toch maar die kant op te gaan en eerst naar een pooltje te lopen om wat verkoeling op te zoeken. Dat pooltje ligt ergens in een dal, dus eerst berg af en dat was zelfs al vermoeiend! Beneden stikt het van de mensen, dus de charme van de omgeving was ook snel verdwenen. Tussen de schreeuwende kinderen nemen we eerst maar een duik in het ijskoude water. Het water was zo koud dat, hoe warm het buiten ook was, dit echt als ijs aanvoelde. Eenmaal weer opgewarmd door de zon aan de kant van het water bedenken we wat we willen. We willen kangoeroes, maar om de kangoeroes te zien, moeten we toch echt naar die camping. Dat is alleen nog eens 5 km lopen en ook weer terug. Eerst maar eens de berg weer op en dan zien we wel verder. Na 15 minuten badend in het zweet de berg op te zijn geklommen beseffen we dat het een kansloze missie wordt om nog naar die camping te gaan. Daar balen we van, ons humeur is weer tot het nulpunt gedaald en stilzwijgend lopen we maar weer terug naar de bushalte. Het is inmiddels 39 graden en we zijn eigenlijk allebei blij dat weer terug naar huis zijn gegaan.

Na weer een uur in de bus en een uur in de trein en weer in de bus te hebben gezeten komen we totaal gesloopt thuis. Onderweg hebben we nog een tower fan op de kop weten te tikken, want het zou thuis ook wel niet te doen zijn. De afgelopen drie dagen waren lang, met veel nieuwe indrukken en heen en weer gereis. Daar wordt je best moe van, zo moe dat je zelfs met 32 graden in de slaapkamer met een tower fan aan goed kan slapen. Helaas hebben we kangoeroes nog niet in het wild gezien, maar dat komt vast nog wel. We zitten hier tenslotte nog bijna 1,5 jaar!